انسان

هدفمندی و جبر گرایی، لذت گرایی در دنیای واقعیت و خیال، فرایندهای ذهنی هیجانی و منطقی، و اجبار به تکرار، مبانی نظم بخشی تجربه های روانی اند.

سازمان روانی انسان، پردازشگر و نظم بخش جریان انرژی و اطلاعات است. ذهن، خود را در بدن و ارتباطات بین شخصی نمایان می کند.

افراد هر گروه خونی دارای عادت، رفتار، کردار و شخصیت خاص خود هستند. گروه خونی، در ساخت شخصیت ما نقش بسیار موثری دارد.

عشق سیال به این موضوع اشاره دارد که فرد به جای ایجاد روابط بلندمدت به دنبال روابط کوتاهی است تا در این مدت زمان کم به نیازهای عاطفی و جسمی خود پاسخ دهد.

مزلو، ۵ نیاز فطری را معرفی کرد که رفتار انسان را برانگیخته و هدایت می کنند. این نیازها عبارتند از: نیازهای فیزولوژیکی، نیاز به امنیت، نیازهای تعلق پذیری و محبت،…

اساس واقعیت درمانی این است که ما در قبال آنچه که انجام می دهیم، مسئولیم. تنها چیزی که می توانیم کنترل کنیم، زندگی جاری خودمان است.

گلاسر باور دارد تمام فلسفه تئوری انتخاب بر انگیزه درونی و انتخاب استوار است. واقعیت این است که ما بی‌دلیل رفتاری را انجام نمی‌دهیم و برای آن هدف داریم.

ناخودآگاه متعالی به این معناست که انسان همیشه(حتی در سطح ناخودآگاه) در ارتباطی آگاهانه با تعالی قرار دارد. رابطه ناخودآگاه انسان با خدا، شخصی است.

هیچکس نمی تواند به عشق و اخلاق و آزادی واقعی برسد، مگر اینکه صادقانه و واقع گرایانه با نفرت ها و آزردگی های خاطر خود آشنا باشد.

انسان نمی‌تواند طولانی مدت با احساس پوچی سر کند، اگر به سوی چیزی رشد نکند، استعدادهای فروخورده‌اش به ناخوشی، نومیدی و در نهایت فعالیت‌های ویران‌گر تبدیل می‌شود.

کرونا ویروس کار را به جایی کشانده است که هرکس دیگری را به چشم دشمن نگاه می‌کند، دشمنی که ویروس مرگ را با خود حمل می‌کند.

سه موضوع برجسته در تاریخچه آسیب شناسی روانی عبارت است از : 1- رویکرد معنوی 2- رویکرد انسان دوستانه 3- رویکرد علمی.

انسان گرایی فرگشتی اذعان می‌کند که آدمیان مانند دیگر جانداران با این استعداد طبیعی زاده می‌شوند که لذت خود را افزایش دهند و از رنج خود بکاهند.