خود

بر اساس نظریه روابط ابژه، نحوه ارتباط مادر و کودک نقش مهمی در روند رشد کودک دارد. اگر مادر به اندازه کافی خوب باشد، کودک قادر به رشد خود(Self) است.

نظریه روابط موضوعی، بر روابط ما با دیگران متمرکز است. بر اساس این نظریه، مهارت های ارتباطی ما به شدت در روابط اولیه ما با والدین به خصوص مادرمان، ریشه دارد.

خود کاذب مانند ماسکی است که افرادی که درمان نشده اند یا در اوایل زندگی، عشق و محبت کافی دریافت نکرده اند، به صورت می زنند.

بهزیستی روانی را می‌توان واکنش‌های عاطفی و شناختی به ادراک ویژگی‌ها و توانمندی‌های شخصی، تعامل کارآمد و تاثیر گذار با جهان، داشتن رابطه مطلوب با دیگران و پیشرفت…

در خود محوری، کودک تصور می کند همه چیز حول و حوش او اتفاق می افتد. در واقع کودک نمی تواند دیدگاه دیگران را در نظر بگیرد.

نظریه شخصیت راجرز در حوزه تفكرات پدیدارشناسی قرار دارد كه در آن به ادراك و اصول روان‌شناسی گشتالت تاكید می‌شود.

هویت فرد در نتیجه‌ ترومای رشدی آسیب می‌بیند، زیرا در این حالت آنچه در اولویت قرار می‌گیرد، تلاش برای بقاست.

تمایل به خودتخریبی بخشی از سیستم باورهای ماست که در ذهن ناخوداگاه ما قرار گرفته است. درک ما از خودمان متکی به منابعی است که در آن رشد کرده ایم

به عقیده وینیکات، یافتن خود حقیقی تنها از طریق خلاقیت امکان پذیر است. خیلی بیچاره خواهیم بود، اگر قرار باشد فقط انسان هایی عاقل باشیم.

از دیدگاه میچل نظریه سائق به رغم برخورداری از وحدت مفهومی و جامعیت، منسوخ و ناکارآمد است. او بر جنبه های تعاملی رابطه روان کاوانه تاکید می کند.

خود را می‌توان سازمان فراگیری دانست که همه عوامل روانی از جمله من را در سطح مفهوم بالاتری یکپارچه می‌کند. ایگو، کارکردهای فراوانی دارد.

اگر هیچ وقت عقایدت رو به چالش نکشی و روی دیگه اون ها رو ندیده باشی، چقدر می‌تونی بهشون اعتماد کنی؟ دیدگاه‌های جدید رو امتحان کن.

خود، به معنی کلی دنیای درونی و بیرونی فرد است. چنانچه خود در فرایند رشد تایید دیگران را به اندازه کافی دریافت نکند، از طریق فانتزی این نیاز را تامین می کند