فروید

روانکاوان معتقدند رشک، بخش ذاتی و جدانشدنی از تحول روان آدمی است و گستره تأثیر آن تمامی مراحل حیات را، از رشک نوزاد به مادر، تا رشک نوجوانان به دست‌آوردها و اختیارات بزرگسالان و رشک سالخوردگان به سلامتی و طول عمر، در بر می‌گیرد.

روان ما از هر رویدادی که ممکن است عدم لذت را برانگیزد، دوری می کند. دو اصل حاکم بر حیات ذهنی ما، یکی اصل واقعیت و دیگری اصل لذت است.

ایگو غیر شخصی است؛ یعنی خود واقعی تان نیست. هسته ایگو از غرور و خودشیفتگی تشکیل شده است و ذاتا خودمحور است.

هیچ مفهوم فرویدی به اندازه ایده سائق مرگ محل مناقشه نبوده است. سائق مرگ در مورد پدیده های مخرب و مرگباری است که در روان انسان ها وجود دارد.

مقاومت نیرویی است در درون بیمار که بر ضد فرایند درمانی و حل تعارض روان آزرده وار و حتی به قیمت تداوم علائم روان آزرده وار، برای حفظ سرکوبی عمل می‌کند.

سوپر ایگو را می توان قسمتی از ذهن شخص دانست که مراقب ایگوست، داوری اش می کند، از ایگو انتقاد می کند و مجازاتش می کند؛ و عمدتاً ناهوشیار است.

فروید معتقد بود که هسته اصلی شخصیت، پیش از 5 سالگی و در یک سری مراحل روانی - جنسی شکل می گیرد. سائق جنسی کودک در این نظریه اهمیت زیادی دارد.

یک نظریه خوب، نظریه ای است که تغییر در یک بخش آن به ناهمخوانی در کل نظریه منجر شود. این موضوعی است که در نظریه روابط ابژه و روانشناسی خود در تقابل با مدل کلاسیک…

برخلاف عشق پخته که به‌ تدریج عمق پیدا می‌کند، عشق خودشیفته وار با چرخه‌های صمیمیت مبتنی بر نیاز و کناره‌گیری دفاعی مشخص می‌شود.

منش خودشیفته خجالتی به‏ لحاظ جنسی در اوایل بزرگسالی، مسیر بی ‏بند و باری و انحرافات جنسی مختلف را پیش می ‏گیرد.

در خانواده درمانی آکرمن، اعتقاد بر این است که بایستی روی نیروهای ناهشیار که آسیب را بوجود آورده‌اند، کار کرد. نقش درمانگر یک معلم، والد یا مفسر است.

اوتو کرنبرگ، انتقال متقابل را به‌طورکلی برای همه احساساتی که درمانگر در مورد مراجع خودش تجربه می‌کند، مطرح کرد. وی سه نوع انتقال متقابل را پیشنهاد می کند