ترجمه کتاب نفرت، پوچی و امید (اتو کرنبرگ)

کتاب نفرت، پوچی و امید «Hatred, Emptiness, and Hope: Transference-Focused Psychotherapy in Personality Disorders» یکی از آخرین و مهم‌ترین آثار اتو کرنبرگ (Otto F. Kernberg) است که در سال ۲۰۲۲ توسط انتشارات American Psychiatric Publishing منتشر شده است. این کتاب در واقع جمع‌بندی دیدگاه‌های نهایی کرنبرگ درباره ماهیت اختلالات شخصیت و روان‌درمانی تحلیلی است. تمرکز آن بر درمان اختلالات شخصیت مرزی و خودشیفته (BPD و NPD) با استفاده از Transference-Focused Psychotherapy (TFP) است.

کتاب «نفرت، پوچی و امید»، در ادامه پژوهش‌های کرنبرگ در زمینه آسیب‌شناسی روانی و درمان اختلالات شدید شخصیت (personality disorders) به رشته تحریر درآمده است. تمرکز اصلی آن بر تحلیل ویژگی‌های بالینی خاص آسیب‌شناسی‌های شخصیت است و نظریه روابط اُبژه (object relations theory) را به‌عنوان یک چارچوب نظری کلی برای درمان معرفی می‌کند که به ما امکان مفهوم‌پردازی کارکرد طبیعی شخصیت (normal personality functioning) و ماهیت اختلالات شخصیت را می‌دهد. این کتاب همچنین شامل آخرین یافته‌های کرنبرگ در مورد درک رابطه میان استعدادهای زیستی-عصبی (neurobiological) و تعامل آن‌ها با تحولات روان‌پویشی (psychodynamic developments) است که هم در وضعیت طبیعی و هم در آسیب‌شناسی روانی بررسی می‌شود. در نهایت، این کتاب به کاربرد نظریه روابط ابژه در فرآیندهای گروهی (group processes)، روابط عاشقانه (love relations) و آموزش درمانگران می‌پردازد.

کرنبرگ نشان می‌دهد که ساختار شخصیت و سازمان روانی افراد چگونه در تعامل بین عشق، نفرت و امید شکل می‌گیرد. «نفرت و تخریب‌گری، اگر درون رابطه درمانی پردازش نشوند، به پوچی روانی می‌انجامند. اما اگر در انتقال، تحلیل شوند، به امید و انسجام منجر می‌گردند.»

تشریح ساختار کتاب

بخش اول: بیانیه‌های نظری (Part I: Theoretical Statements)

بخش اول کتاب شامل بنیان های نظری مهم است. فصل اول با عنوان «نظریه روابط ابژه و تحلیل انتقال» (Object Relations Theory and Transference Analysis)، خلاصه‌ای کوتاه و به‌روز از نظریه معاصر روابط ابژه و ارتباط مستقیم آن با تحلیل انتقال را ارائه می‌دهد؛ تحلیل انتقال رویکرد درمانی بنیادین در روان‌درمانی متمرکز بر انتقال (TFP) است. این فصل، رویکرد نظری‌ای را خلاصه می‌کند که الهام‌بخش تحولات جدید روان‌درمانی در درمان اختلالات شدید شخصیت است که در سرتاسر کتاب به آن پرداخته می‌شود.

فصل دوم، «برخی پیامدهای تحولات نوین در علوم اعصاب برای نظریه روابط ابژه»، به خلاصه کردن تحولات علوم اعصاب در زمینه مفهوم‌پردازی نظام‌های عاطفی (affect systems) و نقش آن‌ها به‌عنوان بنیان انگیزشی برای شکل‌گیری ساختارهای درونی‌شده روابط خود و ابژه (self and object-relations structures) می‌پردازد. این فصل نشان می‌دهد که چگونه ساختارها و کارکردهای زیربنایی مغز در نواحی لیمبیک و قشری، به نهادینه‌سازی مفاهیم بنیادین «خود» و «دیگری‌های مهم» یاری می‌رسانند.

بخش دوم: تکنیک (Part II: Technique)

بخش دوم که به تکنیک اختصاص دارد، ضمن به‌روزرسانی مطالعات تجربی انجام‌شده در مؤسسه اختلالات شخصیت در کالج پزشکی ویل کرنل (Weill Cornell Medical College)، به گسترش کاربردهای روان‌درمانی متمرکز بر انتقال (TFP)، بررسی رابطه آن با تکنیک استاندارد روانکاوی (standard psychoanalytic technique) و ترسیم یک نظریه جامع و کلی از تکنیک می‌پردازد که هم برای روانکاوی و هم برای روان‌درمانی‌های برگرفته از آن قابل استفاده است.

فصل سوم، «گسترش تکنیک روانکاوی: تأثیرات متقابل روانکاوی استاندارد و روان‌درمانی متمرکز بر انتقال»، دیدگاهی به‌روز از TFP را در مقایسه با تکنیک استاندارد روانکاوی ارائه می‌دهد که این دو رویکرد تکنیکی را با دقت بیشتری از یکدیگر متمایز می‌کند و به مشکلات آموزش کارآمد درمانگران در هر دو روش می‌پردازد. فصل چهارم، «پیامدهای درمانی ساختارهای انتقال در آسیب‌شناسی‌های مختلف شخصیت»، مروری بر ساختار انتقال در انواع مختلف اختلالات شدید شخصیت و اصلاحات رویکردهای تکنیکی در تحلیل انتقال، ارائه می‌دهد. این فصل، توصیفی بسیار تخصصی از TFP در عمل است. فصل پنجم، «سلطه عاطفی، رابطه دوگانه و ذهن‌سازی»، بر دو پیش‌فرض اساسی تمرکز دارد که درمانگر با آن‌ها وارد هر جلسه درمانی می‌شود: هوشیاری نسبت به سلطه عاطفی و تشخیص رابطه ابژه دوگانه مرتبط با آن. این فصل با تشریح این رویکرد از طریق موارد بالینی، به شباهت‌ها و تفاوت‌های میان TFP و درمان مبتنی بر ذهن‌سازی (mentalization-based therapy – MBT)، که یک رویکرد روان‌پویشی جایگزین برای اختلالات شدید شخصیت است، اشاره می‌کند. فصل ششم، «تأملاتی در باب نظارت بالینی (Supervision)»، تجربیات شخصی من و همچنین مسائل کلی و بحث‌برانگیز مربوط به نظارت بر درمان‌های روانکاوانه و مشتقات آن را توصیف می‌کند.

بخش سوم: آسیب‌شناسی‌های روانی خاص (Part III: Specific Psychopathologies)

بخش سوم، که به آسیب‌شناسی‌های روانی خاص اختصاص دارد، به اختلالات مشخصی در حوزه اختلالات شدید شخصیت می‌پردازد. فصل هفتم، «روان‌پویشی و درمان اختلالات شخصیت اسکیزوئید» (Schizoid Personality Disorders)، تجربه ما را در مورد این اختلالات پیچیده ارائه می‌دهد. ساختار اسکیزوئید در دوران اخیر نسبت به سایر انواع اختلالات شدید شخصیت، به‌ویژه اختلالات شخصیت مرزی و خودشیفته (borderline and narcissistic personality disorders)، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این فصل یک به‌روزرسانی تشخیصی ارائه کرده و سهم ویژه رویکرد TFP در درمان شخصیت اسکیزوئید را خلاصه می‌کند.

فصل هشتم، «ساختار شخصیت سایکوتیک» (Psychotic Personality Structure)، به بررسی تفاوت‌های میان سازمان شخصیت مرزی (borderline personality organization) و سازمان شخصیت سایکوتیک (psychotic personality organization) می‌پردازد. این فصل شکل‌گیری ویژگی‌های سایکوتیک را هم به‌عنوان یک واپس‌روی موقت بالقوه در بیماران با سازمان شخصیت مرزی و هم به‌عنوان بازتابی از یک ساختار سایکوتیک که تنها در طول درمان آشکار می‌شود، توصیف می‌کند. این فصل همچنین ماهیت و تغییرات در آزمون واقعیت (reality testing) را در زمینه تحلیل انتقال تحلیل می‌کند.

فصل نهم، «آسیب‌شناسی خودشیفتگی در روابط عاشقانه» (Narcissistic Pathology of Love Relations)، به آسیب‌شناسی خاص شخصیت‌های خودشیفته، مشکلات بزرگ این بیماران در برقراری و حفظ یک رابطه عاشقانه عمیق، و مطالعه کلی تمایلات جنسی و ظرفیت عشق ورزیدن به‌عنوان بخشی از ارزیابی تشخیصی همه بیماران مبتلا به اختلالات شدید شخصیت می‌پردازد. این فصل همچنین تأثیر بلوغ عاطفی خود درمانگر را در ارزیابی این جنبه از آسیب‌شناسی روانی مورد توجه قرار می‌دهد.

بخش چهارم: کاربردهای نظریه روابط ابژه (Part IV: Applications)

بخش چهارم به کاربرد نظریه روابط ابژه در حوزه‌های درمان در بیمارستان (inpatient hospital treatment)، واپس‌روی گروهی و رهبری سیاسی، و آموزش روانکاوی (psychoanalytic education) می‌پردازد. فصل دهم، «رویکردهای روانکاوانه به درمان بستری اختلالات شخصیت: بعدی نادیده گرفته‌شده»، به بررسی درمان بستری بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت می‌پردازد. اگرچه این روش عمدتاً در ایالات متحده پیشگام بوده، اما در تجربیات اخیر اروپایی با روش‌های جدیدی توسعه یافته است که شامل درمان نسبتاً طولانی‌مدت در بیمارستان برای اختلالات شدید شخصیت می‌شود. این فصل ابزارهای تکنیکی مهمی را ارائه می‌دهد که برای بستری‌های مکرر و کوتاه بیماران مرزی واپس‌رفته، که جایگزین درمان بستری طولانی‌مدت و انتخابی شده‌اند، بسیار مرتبط است. این رویکرد ممکن است پایه‌ای برای توسعه درمان بهینه برای مراحل بسیار واپس‌رفته بیماری در آینده باشد.

فصل یازدهم، «خودشیفتگی بدخیم و واپس‌روی گروه بزرگ» (Malignant Narcissism and Large Group Regression)، نظریه روابط ابژه را برای مطالعه تأثیرات متقابل آسیب‌شناسی شدید رهبری در ساختارهای سازمانی و سیاسی و شرایط روانی زیربنایی واپس‌روی گروه بزرگ به کار می‌گیرد. شرایط سیاسی که چنین واپس‌روی گروهی را تقویت می‌کند و رهبری با ویژگی‌های خودشیفتگی بدخیم، به وجود می اورد؛ این موضوع پیامدهای بالقوه مخرب و خطرناکی برای جامعه به همراه دارد. این فصل به روشن‌سازی این تحولات اجتماعی بالقوه تهدیدآمیز و مخرب کمک می‌کند.

فصل دوازدهم، «چالش‌های آینده روانکاوی»، رویکرد روانکاوانه‌ای را که زیربنای این کتاب است، برای تحلیل شرایط خاص روانکاوی امروز به‌عنوان یک حرفه، یک نهاد آموزشی و یک سازمان اجتماعی در علوم بهداشت روان به کار می‌گیرد. این فصل و کتاب با توصیه‌هایی برای نوآوری‌هایی به پایان می‌رسد که می‌تواند نقش روانکاوی را به‌عنوان یک حرفه، یک رویکرد درمانی و یک سازمان اجتماعی تقویت کند.