_ - روانکاوی، خودشناسی و رشد فردی با علیرضا نوربخش

انگیزه‌های ما ریشه در سیستم‌های عاطفی-بیولوژیکی دارند، شخصیت ما پیش از حافظه‌مان شکل می‌گیرد و ما به طور ناخودآگاه گذشته را در زمان حال بازآفرینی می‌کنیم تا شاید بتوانیم آن را التیام بخشیم.

محیط نگهدارنده کلامی و غیرکلامی، دو وجه جدایی‌ناپذیر از یک فرآیند درمانی واحد هستند که هدف آن، خلق و کشف «خود» در تعامل با دیگری است.

وظیفه انسان این است که به محتوایی که از ذهن ناهشیار به سوی بالا می‌آید، آگاه شود؛ سرنوشت او این است که آگاهی بیشتری ایجاد کند.(یونگ)

توانایی ذهنی سازی (فکر کردن درباره حالات ذهنی)، که برای سلامت روان (خود-سازماندهی و تنظیم هیجان) ضروری است، از دل رابطه دلبستگی اولیه با مراقب رشد می‌کند.

برخلاف تصور فروید، نهاد الزاماً ناخودآگاه مطلق نیست؛ بلکه خود سرچشمه‌ی نوعی آگاهی عاطفی است. ایگو، که آن را آگاهی می‌نامیم، بر پایه‌ی فعالیت‌های اید شکل می‌گیرد.

آنا فروید رشد را داستانی از حل تعارض‌ها می‌دید: کودک می‌خواهد، اما نمی‌تواند؛ می‌ترسد، اما باید تلاش کند. چگونگی کنار آمدن او با این تناقض‌هاست که شخصیت او را شکل می‌دهد.