دولت

جامعه‌ای که قادر نباشد گذشته خویش را در آگاهی بکاود، به فراموشی تاریخی گرفتار می‌آید، هویت خویش را گم می‌کند و به بحران دچار می‌گردد. شناخت گذشته گام نخست به راه آینده است.

گرایش به تنها زیستی، نتیجه شهرنشینی است. عواقب آن هم دور شدن انسان از دیگر افراد جامعه است. از طرفی جوانان امیدی به حمایت نظام و دولت ندارند.

اقتدارگرایی ایرانی برخلاف آنچه که بعضی تصور می ­کنند ضرورتا یک پدیده دولتی نیست بلکه در ناخودآگاه فرهنگ عمومی جاری و فعال است.

تاریخ انسان با نافرمانی آغاز گشت و غیر محتمل نمی نماید که این تاریخ با فرمانبری به انتهای خود برسد.