نوابغ دنیای اوتیسم
ویژگی های اصلی فرد اوتیستیک شامل کناره گیری اجتماعی، عدم ارتباط چشمی و رفتارهای تکراری است.
علائم اختلال اوتیسم تا پیش از سه سالگی بروز می کند و علت اصلی آن ناشناخته است. اگر چه به باور برخی پژوهشگران اختلالات طیف اوتیسم (ASD)، پیچیده ای است، مطالعات انجام شده نشان می دهند که این اختلالات با صدها ژن مرتبط هستند. محققان دانشگاه استنفورد (Stanford)، برای رفع هر گونه ابهام در رابطه با این پیچیدگی ها و ارتباط این اختلالات با ژن ها، به تحقیق و بررسی این مساله پرداختند. آنها یک شبکه مولکولی که شامل تعداد زیادی از این ژن ها می شود را شناسایی کردند. در واقع این شبکه مولکولی می تواند زمینه ایجاد اختلالات اوتیسم باشد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تاثیر می گذارد. در واقع کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، دارای مشکل هستند و این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آن ها دشوار می کند. موضوعی که باید به آن اهمیت بسیار زیادی داد؛ نحوه تعامل و نوع برخورد والدین و محیط با کودکان دارای اختلال اوتیسم است. پژوهشگران اعتقاد دارند افراد دارای عارضه اوتیسم از نظر هوشی تفاوت چندانی با سایر افراد نداشته و این افراد در صورت برخوردار شدن از آموزش مناسب می توانند در جنبه های مختلف علمی، هنری و …. رشد کرده و حتی بسیاری از نوابغ و دانشمندان در طول تاریخ دارای این عارضه بوده اند.
یکی از ویژگی های کودکان مبتلا به اوتیسم، نوع متفاوت واکنش های آن ها با سایر کودکان به محیط اطراف بوده و عموما رفتار این گروه از کودکان منطبق با رفتار عادی سایر اطفال هم سن و سال خود نیست و به همین دلیل در بیشتر مواقع، این گروه از کودکان توسط اطرافیان خود درک نمی شوند. معمولا کودکانی که دارای عارضه اوتیسم هستند ، خود را با موضوعاتی سرگرم می کنند که فهم و تجزیه و تحلیل این موارد برای سایر افراد دشوار است و این موضوع می تواند شرایط زندگی را برای این کودکان دشوار کند. موضوعی که باید در این میان مد نظر قرار داد، این است که این گروه از کودکان ، مسیر و نگرش خاص خود را برای مواجهه با دنیای اطراف خود و حرکت به جلو در زندگی دارند .
این بیماری که از مهمترین نشانه های آن می توان به انجام حرکات تکراری و مداوم و مشکل در ایجاد ارتباطات اجتماعی اشاره کرد، معمولا در سال های نخست زندگی ظاهر می شود.
ویژگی های نوابغ اوتیسم
بر اساس گفته‌های دکتر فیتز جرالد اینگونه از نوابغ نمی‌توانند در سیستم آموزشی معمول موفقیت چندانی داشته باشند و برای همین معمولا از مدارس متعدد اخراج می‌شوند و حتی معمولا نمی‌توانند تحصیل آکادمیک خود را به پایان ببرند. بنابراین یکی از ویژگی‌های نوابغ اتیسم، اختلال و یا مشکل در یادگیری است. آنها معمولا ارتباطات خوبی با سایر همشاگردی‌ها و معلمان خود برقرار نمی‌کنند و حتی از برقراری ارتباط کلامی ساده هم عاجز هستند.
نوابغ اتیسم اکثرا دچار حالت‌هایی مثل پارانویایی و توهم توطئه علیه خود هستند، اما در عین حال این افراد ذهنی بسیار منظم و کاملا متمرکز دارند و عموماً بسیار اخلاق گرا و قانون گرا هستند. «این گروه از افراد می‌توانند حتی بیست یا سی سال بر یک موضوع خاص تمرکز کنند و کاری به این نداشته باشند که دیگران در مورد آنها چه می‌گویند یا چه فکر می‌کنند، آنها معمولاً ناامید نمی‌شوند و آن قدر بر کار خود متمرکز هستند که کاری را که ممکن است سه یا چهار نفر در همکاری با هم طی سال‌های طولانی انجام دهند، یک تنه انجام دهند.»
نوابغ دنیای اوتیسم
اگرچه اختلال اوتیسم یک بیماری و اختلالی است که به تازگی شناخته شده و از سوی دانشمندان مورد توجه و بررسی قرار گرفته است اما این موضوع به معنی این نیست که اوتیسم در گذشته وجود نداشته است. امروزه با توجه به گزارش ها و مستندات تاریخی که از شرح زندگی و حالات افراد سرشناس و مشهور باقی مانده است، می دانیم که بسیاری از آن ها به اوتیسم مبتلا بوده و علی رغم داشتن این عارضه توانسته اند جایگاهی بسیار مهم در تاریخ علم و دانش برای خود فراهم کنند.
۱- آلبرت انیشتین
شاید مشهورترین فرد مبتلا به اوتیسم، دانشمند و فیزیکدان بزرگ تاریخ یعنی آلبرت انیشتن باشد. وی در برقراری ارتباط اجتماعی دارای مشکلات متعددی بوده و روحیه ای بسیار حساس داشت. شواهد و مدارک به جای مانده از دوران کودکی وی نشان می دهد که انیشتن در دوران کودکی و حین تحصیل دارای مشکل برقراری ارتباط کلامی با سایرین بوده و معلمین وی نیز از نظر آموزشی با این دانش آموز مشکل داشتند.
امروزه ما می دانیم که انیشتین در طول تحصیل خود در مدرسه با مشکلات فراوانی رو به رو بوده و روش های مرسوم تدریس در آن زمان با شرایط وی سازگاری نداشته و انیشتن کوچک قادر به تطبیق خود با این شرایط نبود. این نابغه بزرگ تاریخ در ادامه و طی سنین جوانی نیز به دلیل همین مشکلات علی رغم برخوردار بودن از هوش بسیار بالا ، قادر به یافتن شغل مناسبی برای خود نشد. یکی از مهمترین نشانه های اختلال اوتیسم در انیشتین، بی رغبتی وی به غذا خوردن بوده و این دانشمند تقریبا در تمام طول عمر خود به غذا اهمیتی نداده و در بیشتر مواقع برنامه صرف غذای روزانه وی دارای زمان بندی خاصی نبوده و تابع هیچ نظمی نبود.
این موضوع در بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دیده شده و علاوه بر بی اهمیتی نسبت به غذا خوردن، می تواند به شکل بی توجهی به نوع لباس؛ رنگ بندی و حتی بوهای موجود در محیط اطراف آن ها مشاهده شود. علاوه بر این موضوع ، انیشتین در انجام امور روزانه خود تابع نظم نبوده و این مساله، شرایط زندگی با وی را دشوار کرده بود. اگر چه آلبرت موفق به ازدواج شده و حتی سه فرزند داشت اما همسر وی شرایط بسیار سختی را از نظر زندگی با این نابغه شگفت انگیز داشته و انیشتین علی رغم داشتن سه فرزند هیچگاه نتوانست روابط مناسبی با آن ها داشته باشد و حتی گزارش شده که وی نسبت به لمس کردن آن ها نیز حساس بود. به هر صورت باید توجه داشت که عارضه اوتیسم نتوانست مانع از پرورش بزرگترین فیزیکدان جهان شود.
۲- ولفگانگ آمادئوس موتزات
یکی مشهور ترین نوابغ دنیای هنر، موتزارت است. موتزارت دارای حالات صورت و حرکات ثابت غیر عمدی دست و پا بوده است. قابل توجه است که اعتقاد بر این بوده که شنوایی موتزارت بسیار حساس بوده و صداهای بلند او را آزار داده و باعث ایجاد احساس بیماری در او می شده است. علاوه بر این مسائل، موتزات بیش از حد فعال بوده و می توان گفت در گروه کودکان بیش فعال قرار می گرفته است. برای نمونه فعالیت های یک روز او که به خصوص خسته بوده، اینگونه بوده که موتزارت شروع به پریدن می کرده و همانند پرش از روی مانع، از روی میز و صندلی می پریده و مانند یک گربه میو میو کرده و دائم در حال پشتک و وارو زدن بوده است.
گزارش های دیگر نشان می دهند که او قادر بوده تا در یک گفتگوی روشنفکرانه شرکت کرده و آن را با بی دقتی، بی پروایی و بی ادبی ادامه دهد. در این مسیر تغییرات خلق و خو در او کاملا مشهود بوده است. نامه های موتزارت نشان می دهند که یک گونه ای تکرار از گرفتاری ها و رفتارهای مردم در صحبت کردن و رفتارهای های موتزارت وجود داشته است که به باور روانشناسان ممکن است یک روش برقراری ارتباط در دنیای خیالی و توهمی باشد.
۳- ایزاک نیوتن
نیوتن از جمله افراد آرامی بوده که حتی نمی توانسته در بحث ها و گفتگوهای ساده جمع شرکت کند و به مکالمات روزانه معمولی بپردازد. قابل توجه است که او به صورت شگفت آوری بر کار خود متمرکز می شده و به سختی از آن دست می کشیده است. او به حدی بر کارش تمرکز می کرده که گذر زمان را فراموش کرده و زمان خوردن وعده غذایی خود را از دست می داده است.
تمرکز شدید روی انجام کاری از ویژگی های متداول اختلالات طیف اوتیسم است، چرا که این تمرکز باعث مانع شدن توجه فرد به دیگر چیزهای اطرافش می شود. نیوتن در به دست آوردن و حفظ دوستانی برای خود مشکل داشته است چرا که او هیچ وقت به صورت دوستانه وارد یک جمع نمی شده است و نمی دانسته که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند و با آن ها درباره موضوع های مختلف گفتگو کند.
قابل توجه است که نیوتن به شدت و به طور خاص و وسواس آمیزی به اجرای برنامه های از پیش تعیین شده اعتقاد داشته و هیچ عاملی نمی توانست از رخ دادن این برنامه پیشگیری کند، برای نمونه اگر قرار بود وی در جائی سخنرانی کند و هیچ شنونده ای برای سخنرانی به محل نمی آمد، وی باز هم به انجام سخنرانی اقدام کرده و کار خود را انجام می داده است.
۴- چارلز داروین
پروفسور مایکل فیتز جرالد پژوهشی را در رابطه با چارلز داروین انجام داده است و با توجه با نکات به دست آورده نشان می دهد که داروین نیز از اختلالات طیف اوتیسم رنج می برده است. بر اساس اظهارات فیتز جرالد، داروین یک کودک تنها و منزوی بوده و حتی زمانی که بزرگ شد، تا آن جایی که می توانسته از تعامل با دیگران اجتناب می کرده است. قابل توجه است که برای ارتباط با دیگران بیشتر از نوشتن نامه به جای ارتباط چهره به چهره و رو در رو استفاده می کرده است. در واقع نوشتن نامه را در ارتباطات خود با دیگران ترجیح می داده است. این ویژگی رفتاری نیز از جمله راهکارهایی است که فرد مبتلا به اختلالات اوتیسم، آن را در برابر صحبت کردن مستقیم انتخاب می کند.
داروین چیزهای بسیاری را جمع آوری می کرده است، نسبت به شیمی و مکانیک نیز کنجکاوی نشان می داده است. این توجه خاص و ثابت، نسبت به موضوعات و اشیاء خاص، یکی دیگر از ویژگی های افرادی است که به اوتیسم مبتلا هستند. او همانند بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم که به خیال پردازی و تجسم هر چیز می پردازند، یک متفکر تجمسی بوده است. بر اساس توصیف فیتز جرالد، داروین مردی نسبتا وسواسی و تشریفاتی بوده است. در جمع بندی این رفتارها می توان به این نتیجه رسید که به احتمال قوی داروین دچار نوعی از اختلالات اوتیسم بوده است.
۵- توماس جفرسون
توماس جفرسون، رئیس جمهور سوم و نویسنده اعلامیه استقلال امریکا، مبتلا به اوتیسم یا آسپرگر بوده است. سندرم یا اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی- عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت های حرکتی تظاهر پیدا می کند. تشخیص رفتارهای جفرسون نشان می دهد که جفرسون یک فرد خجالتی بوده و در برقراری ارتباط با دیگران ناتوان بوده است. او در صحبت های عمومی دچار مشکل می شده و نسبت به صداهای بلند حساس بود.
جفرسون برای بازسازی خانه خود دچار وسواس بود و کارهای عجیب و غریب انجام می داد. او از برخی علایق غیر طبیعی برخوردار بوده که می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ پوشیدن دمپایی در جلسات مهم و داشتن یک مرغ مقلد که بر روی شانه جفرسون می نشست. به نظر می رسد که این پرنده مقلد باعث می شده تا جفرسون در طول تعاملات اجتماعی آرام بوده و از اعتماد به نفسی خاصی برخوردار شود.
۶- میکل آنژ
از نشانه های اوتیسم که در رفتار میکل آنژ دیده می شده، رفتار وسواسی، تند خویی و گرایش به انزوا و تنهایی را می توان نام برد. او در کنار رفتار وسواسی، دارای نوعی تکرار در رفتار و اعمالش بود و اگر این تکرار را دنبال نمی کرد دچار سرخوردگی می شد. در مجموع این ویژگی ها می تواند به تشخیص اوتیسم برای میکل آنژ منجر شود و به او کمک کرده باشد تا فردی خلاق و هنرمندی مشهور شود.
۷- جرج اورول
اریک آرتور بلر با نام مستعار جرج اورول ، داستان نویس، روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و شاعر انگلیسی بود. او را بیشتر برای دو رمان سرشناش و پرفروشش مزرعه حیوانات و هزار و نهصد و هشتاد و چهار می‌شناسند. این دو کتاب بر روی هم بیشتر از هر دو کتاب دیگری از یک نویسنده قرن بیستمی، فروش داشته‌اند. او همچنین با نقدهای پرشماری که بر کتابها می‌نوشت، بهترین وقایع نگار فرهنگ و ادب انگلیسی قرن شناخته می‌شود.
۸- لودویگ ویتگنشتاین
لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین فیلسوف اتریشی قرن بیستم که باب‌های زیادی را در فلسفه ریاضی، فلسفه زبان، و فلسفه ذهن گشود.
ایزاک نیوتن می‌توانسته سه روز تمام بدون دانستن روز یا شب بودن جهان پیرامون کار کند و حتی غذا هم نخورد و آلبرت اینشتین هم در یک دفتر دور افتاده و کاملا ساکت و به دور از حضور هرگونه انسان دیگری کار می‌کرده است.
نتیجه گیری :
ارتباط هایی میان ASD، خلاقیت و نبوغ وجود دارد، بیشتر این مسائل ناشی از علت های ژنتیکی است. اختلالات روحی می توانند تاثیرات مثبتی هم داشته باشند، به نظر می رسد که بعضی از اختلالات ژنی که باعث بروز بیماریهایی مثل اوتیسم می شوند در عین حال می توانند خلاقیت و توانایی های خاصی را در فرد ایجاد کنند، توانایی هایی که باعث می شود فرد «نابغه» لقب بگیرد.
ما دقیقاً نمی توانیم از یک یا چند ژن خاص در این زمینه نام ببریم، حتی نمی توانیم بگوییم که چه تعداد ژن در این پروسه دخیل هستند، اما می توانیم بگوییم که تغییرات بسیار کوچک در تعداد زیادی از ژن ها باعث این مساله است. یک تغییر ژنی کوچک در این زنجیره ممکن است تاثیر مثبت داشته باشد و باعث به وجود آمدن نبوغ در یک شاخه خاص در فرد شود.
منبع : http://www.thehealthsite.com
سلام من اوتیسم دارم لطفا زنگ بزن