من به هرم مازلو اعتقاد دارم. آلکوس (الساندرو پاناگولیس، مبارز یونانی) شبی که در انتظار تیرباران بود، بعد از سه ماه شکنجه بی وقفه فجیع، از جمله شکنجه های جنسی، وقتی از فرط خستگی بیهوش می شود خواب می بیند دانه ای است، که آن دانه مدام تقسیم می شود و از هر دانه یک گل بیرون می آید و از میان هر گل زنی. با عجله و با علم اینکه به زودی بیدار می شود و زندگی اش به پایان می رسد، بی اینکه از زنهای توی خواب بپرسد میخواهند یا نه، بی اینکه به صورتشان نگاه کند، به قول نویسنده یکی یکی به همه آنها دخول می کند. به سرعت و با عجله. تا که بیدارش می کنند.
حتی از جان گذشته ترین مبارزان عالم، آنها که خواب و خوراک و زندگی دنیوی را برای خود حرام کرده اند، در ناخودآگاه خود برای زنده ماندن مثل آدمهای دیگر عمل می کنند و خواب بهترین دریچه به سوی ناخودآگاه است. در خواب، سانسورگر خودآگاه ما، آنکه اغلب دوست دارد ما کسی بهتر و قوی تر و مستثناتر از آنچه هستیم باشیم، دیگر از کار می افتد و قدرت به عمق روح ما می رسد، آنجا که ناخودآگاه حاکمیت نسبتا مطلق دارد.
نیازهای فیزیولوژیکی قاعده هرم مازلو هستند. خواب و خوراک و سکس، اگر بخواهیم مختصرش کنیم. در این میان، اتفاقی در طول تاریخ افتاده که از آن آگاهی ندارم، اما باعث شده، نیاز سکس از سایر نیازهای اولیه انسانی جدا شود. و این مسئله در مورد زنها بغرنج تر است. معمولا سکس را از ما قایم می کنند، مثل اشراف درباری، زمانی که بودا نوجوان بود و مرگ و بیماری را از او پنهان میکردند، اما بالاخره زمانی می آید که ما با سکس رو به رو می شویم و آن وقت کارمان زار است.
بسیاری از مادران ما، عمیقا فکر می کنند سکس موضوعی ست مردانه. بسیاری شان عمیقا فکر می کنند سکس وظیفه ای ست که از سر اجبار روی دوششان افتاده. یا حربه ای ست برای نگه داشتن مردشان. وسیله ای ست که به آنها در زندگی قدرت می دهد و البته بچه هم تولید می کند. سکس، ممنوع ترین پدیده روی زمین است تا روز ازدواج و ناگهان، در آن لحظه تبدیل می شود به یک تکلیف، که هر کس به آن عمل نکند زندگی خود را باخته است. لذت بردن از سکس، یا گناه است، یا روسپیگری و یا اتفاقی خارق العاده که  کسی نباید صدایش را در بیاورد.
مادربزرگها از این هم بدتر فکر می کنند، دیدن مرد پیش از ازدواج برای خیلی از آنها معنی نداشته و هنوز هم سر اصول خود هستند. حتی شب عروسی همه لباس خود را در نمی آوردند و چشمهایشان را می بستند تا زود تمام بشود. سکس برای بسیاری شان کثیف ترین وجه زندگی زناشویی بوده. عذابی که باید توی تاریکی بی اینکه کاری کنند تمام شود و برود.
اما مازلو چه می گوید؟
حدس میزنم بسیاری از مادران و مادربزرگهای ما بارها و بارها توی خواب ارضا شده اند، با احساس گناه از خواب برخاسته اند و غسل کرده اند.
ما چطور فکر می کنیم؟ گویی همه ما مثل مادربزرگهایمان فکر می کنیم. افکار مادربزرگ، مثل یک ژن دست نخورده، به ما منتقل شده اند. تنها در شرایط دشوار انتخاب است که اگر دقیق شویم و با خود روراست باشیم، میفهمیم که هیچ فرقی با مادربزرگمان نداریم و سکس، هنوز زشت و بد است. در واقع ما علیرغم شعاری که می دهیم، باور نداریم این بدن مال ماست و حق ماست که از آن لذت ببریم. از دختران چشم و گوش بسته هم نمی گویم، از قشری می گویم که دوست پسر داشته اند، حتی سکس بدون ازدواج را تجربه کرده اند، اما همیشه تردیدها و عذابهایی را به دوش کشیدند که شاید هرگز نفمیده اند از کجا آمده است.
زنی که به گفته خودش عاشق همسرش است ولی سکس خوبی با او ندارد، فکر می کند برای “همچو دلیل ذلیلی” حق ندارد شوهرش را ترک کند و خوابیدن با مرد دیگر هم که چیزی ورای جنایت است. دختری که با دوست پسرش سکس خوبی دارد، اما قادر نیست با او بحث روشنفکری بکند، از او جدا میشود که “مگر من حیوانم که فقط سکس کنم؟” زنهای بسیاری هستند که به خاطر ریاضتهای طولانی مدت جنسی که به خود تحمیل کرده اند ناگهان دست به روابط متعدد می زنند، از خود خشمگین و متنفر می شوند و هرچه سکس می کنند، روحشان راضی نمی شود. زنهای بسیاری هستند که به خاطر افکار به ارث برده از مادر بزرگ، هیچ وقت از سکس با شوهرشان لذت نمی برند، بعد از یکی دو زایمان پیرو افسرده می شوند و از پا می افتند. زنهای بسیاری هستند که از سکس می ترسند، زنهای بسیاری هستند که از سکس خود لذت نمی برند و بیمارگونه به سکس با پارتنر خود ادامه می دهند و هیچ وقت راضی نمی شوند اما فکر می کنند حق ندارند به دنبال لذت دیگری باشند، چون آنها “خیانتکار” و “فقط به دنبال سکس” نیستند.
همه این زنها، در قاعده هرم مازلو درجا می زنند و هیچ گاه به مراحل بعد و در نهایت به خود شکوفایی و خودآگاهی نمی رسند.
کسی که به نان شب خود محتاج است نمیتواند بیاندیشد، و کسی که نتواند بیاندیشد، به قول ارسطو، از اصلی ترین کارکرد انسانی خود دور شده است. چنین شخصی هرگز به جایگاه بالاتری نمیرسد. و سکس هم، مانند غذا، یکی از نیازهای اصلی ست.
من فکر میکنم باید شروع کنیم به اندیشیدن و زیر و رو کردن باورهایمان. ممنوعیت و زشتی سکس، اصلا سختی سکس از کجا آمده؟ چرا غذا خوردن سخت نیست؟ خوابیدن سخت نیست اما سکس کردن، نیاز دارد به عبور از هفت خوان رستم و درجا زدن و هرگز طعم شیرین لذت را نچشیدن. فکر می کنم باید شروع کنیم به حرف زدن از سکس. منظورم تعریف کردن خاطره و تجربه جنسی نیست، بلکه حرف زدن از مفهوم آن است، اینکه چه حسی را به ما منتقل می کند، آیا ته نشین لذتش، وقتی که حالت “مشروعی” ندارد حس تردید و گناه نیست؟ اگر هست برای چه؟ مشروعیت سکس را چه کسی تعیین میکند؟ مادربزرگ؟ برای او چه کسی تعیین کرده؟
من فکر میکنم اگر موفق شویم دست از فکر کردن مثل مادربزرگهایمان برداریم، به وضوح می بینیم که سکس جزیی هم ردیف خوراک و خواب، در قاعده هرم مازلو ست. البته شخصا فکر می کنم سکس خوب، سکسی ست که ارضا جسمی و روحی را با هم داشته باشد.
منبع : زنان و قوانین در جوامع مسلمان