انتقال و درمان
انتقال یک نوع مقاومت، دفاع و یک فرآیند ناهشیار است که در درمانهای تحلیلی و پویشی طبیعتا رخ می دهد.
درمان های مبتنی بر تحلیل همواره با چالش انتقال مواجه بوده است، ولی نظرات شاخه های آن در ارتباط با از بین بردن انتقال، نحوه تشخیص آن و استفاده آن برای درمان متفاوت است.
انتقال یک نوع مقاومت، دفاع و یک فرآیند ناهشیار است که در درمانهای تحلیلی و پویشی طبیعتا رخ می دهد. انتقال یعنی تو مثل پدرم مرا دوست داری، تو شبیه مادرم مرا کنترل می کنی، و در اصل یعنی من(بیمار)، تو(درمانگر) را دوست دارم یا از تو بدم می آید (هشیار و دفاعی )، من مادر و پدرم را دوست دارم و یا از آنها متنفرم (ناهشیار و واقعی). تقریبا اکثر درمانگران زمانی که بیمار وارد فاز تنفر دفاعی می شود، متوجه انتقال می شوند؛ چون انسان نسبتا سالم از تنفر و خشم می ترسد یا خوشش نمی آید، پس اگر درمانگر کمتر بترسد، خشم را بررسی می کند و اگر بترسد توجه بیمار را پرت می کند.
مهم این سوال است که زمانی که بیمار وارد دوست داشتن انتقالی می شود، آیا این دفاع خنثی است؟ خب طبیعی است در این هنگام درمانگر چه هشیار، چه ناهشیار وارد چالش می شود و تفاوت شاخه های روانکاوی در درمان انتقال از همینجا شروع می شود.
تصور کنید بیمار شما را می پرستد، حالش بهتر شده، مدام از شما تعریف می کند، و تمام حرف های شما را مو به مو اجرا می کند و هر جا که می رود از شما تعریف می کند. خودشیفتگی درمانگر در این فاز است که می تواند بزرگترین مانع در درمانها و رویکردهای درمانی باشد. حال چرا مانع ؟ شاید بپرسید خب چه اشکال دارد؟ بیمار حالش خوب و راضی، درمانگر هم راضی؛ ولی آیا از خود پرسیده اید، وقتی بیمار شما را بی عیب و نقص می پندارد و مدام به حرف های شما گوش می دهد، ناهشیار در حال انجام چه کاریست؟ او منبع خشم را درونی کرده تا از شما کسی مثل پدر و مادرش را بسازد و شما هم به دلیل خودشیفتگی و بی نقص پنداری خود، درگیر این دفاع شده اید و در حال ارضای کمبودهای بیمار و خود هستید. شما در کنار او نیستید، مراجع خودشیفتگی و کنترل گری شما را ارضا می کند و شما کمبودهایی که والدین برای او گذاشته اند؛ و در ازای این فرآیند پول هم دریافت می کنید!!!!! شاید زبانم تند باشد ولی این رفتار درمانگر کاملا فاحشه گری است. درمان به جای اینکه مبتنی بر عشق و آزادی باشد به کنترل و ارضا کردن تمایلات نارسیستیک دو طرف ختم شده است. هر دو درگیر رابطه ای انتقالی و فاسد شده اید. شما جای اینکه همدل و کنار بیمار باشید، کنترل و دلسوزی کرده اید.
خنثی کردن دفاع دوست داشتن انتقالی، سخت ترین و موثر ترین فرآیند درمانی می باشد.
شما چگونه متوجه انتقالی بودن احساسات مثبت مراجع به خودتان می شوید؟
می توان از روی، عدم تناسب احساسات مثبت مراجع با واقعیتی که از خود می دانید، متوجه این موضوع شد. هر چقدر تصوری که از خود دارید به دور از تحریف و کمتر تحت تاثیر تمایلات خودپسندانه و خودشیفتگی شما باشد، بهتر می تواند به شما کمک کند تا متوجه این دفاع شوید. هیچ انسانی بی نقص نیست و درمانگران خبره از همه انسانها با نقص ترند.
ایده آل سازی شما توسط بیمار در اکثر مواقع دفاعی و ناشی از انتقال و مقاومت است. حالا درمانگری که متوجه این انتقال دفاعی و مقاومت بیمار شده است، می تواند با از خودگذشتگی و خنثی کردن این دفاع، درمان را وارد فاز جدیدی کند. فازی که سرشار از همدلی و عشق و آزادی است؛ بیمار در کنار درمانگر قرار می گیرد. فازی که اگر در آن بیمار با چهره واقعی درمانگر ارتباط بگیرد، واقعا او را دوست خواهد داشت. این گونه درمانگران نیز دوست داشتنی هستند.
پس اگر می خواهیم واقعا دوست داشته شویم، مراقب ایده آل سازی و انتقال های مثبت بیمار و توجه دفاعی او به خودمان باشیم . هر چند که تا خودمان را دوست داشتنی نیابیم و نشناسیم شجاعت نزدیک کردن بیمار را به اصل خودمان نخواهیم داشت؛ و یا درگیر تعریف های تحریف شده بیمار از خودمان می شویم.
منبع: https://www.psychologytoday.com/blog/in-therapy