ریسپریدون ۱ و ۲ و ۳ و ۴ میلی گرمی
موارد مصرف
ریسپریدون یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.
معرفی دارو
این دارو سبب ایجاد تغییراتی در میزان مواد شیمیایی موجود در مغز (نوروترنسمیتر) می‌گردد. این دارو برای درمان اختلالات حاد و یا حالات مزمن روانی مثل اسکیزوفرنی و نشانه‌های اختلال دوقطبی (افسردگی- شیدایی) استفاده می‌شود. ریسپریدون همچنین برای درمان و کاهش تحریک پذیری مفرط کودکان در خودمانده (اوتیسم) به کار می‌رود. اگر چه ناراحتی اصلی را برطرف نمی‌کند اما در کاهش علایم آزاردهنده موثر است. علایم مثبت (مانند توهم زایی، اختلال فکر) و علایم منفی (مانند انزوا، ناراحتی‌های احساسی و عاطفی) را رفع می‌کند. می‌تواند در رفع دیگر نشانه‌های ناشی از اسکیزوفرنی از قبیل افسردگی و اضطراب مفید باشد. ریسپریدون در مقایسه با دیگر داروهای ضدجنون اثر تسکین بخشی کمتری دارد و ایجاد اختلالات حرکتی خیلی کمتری می‌کند. این دارو مصارف درمانی دیگری نیز دارد.
ریسپریدون برای درمان اختلالات ناشی از زوال عقل (دمانس) تجویز نمی‌شود. ریسپریدون ممکن است باعث ایجاد سکته قلبی، مرگ ناگهانی و ذات الریه در سالمندان مبتلا به دمانس بشود. در صورت داشتن حساسیت به ریسپریدون هرگز این دارو را مصرف نکنید.
در صورت داشتن هریک از موارد زیر حتماً پزشک معالجتان را در جریان بگذارید: بیماری‌های کبدی و کلیوی، ناراحتی‌های قلبی، فشار خون بالا، مشکلات مربوط به ضربان قلب سابقه ایست و سکته‌های قلبی، سابقه سرطان سینه، تشنج و صرع، دیابت (قند خون) (ریسپریدون ممکن است قند خون را افزایش دهد)، سابقه داشتن افکار خودکشی، بیماری پارکینسون و مشکلات بلعی (قورت دادن)
اگر مبتلا به هیپرگلیسمی (قند خون بالا) هستید از مصرف این دارو اجتناب کنید و نسبت به نشانه‌های هیپرگلیسمی هوشیار باشید. این نشانه‌ها شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی مفرط و ضعف می‌باشد. اگر مبتلا به دیابت هستید به صورت منظم و دائمی سطح قند خونتان را کنترل کنید. قرص‌های ریسپریدون حاوی مقادیری از فنیل آلانین می‌باشند. اگر مبتلا به بیماری فنیل کتونوریا (PKU) هستید این مسئله را به پزشک معالجتان اطلاع دهید.
مقدار مصرف معمول بزرگسالان:
در درمان سایکوز:
۱ میلی گرم بصورت خوراکی دو بار در روز در اولین روز ، که این مقدار در روز دوم ممکن است به ۲ میلیگرم دو بار در روز و در روز سوم به ۳ میلی گرم دو بار در روز افزایش یابد. حداکثر مقدار مصرف در بزرگسالان ۱۶ میلی گرم در روز می باشد.
نکته : در بزرگسالان با بیماری شدید نقص کبدی، این مقدار ۴ میلی گرم در روز می باشد.
مقدار مصرف معمول در افراد مسن:
در درمان سایکوز: مقدار مصرف اولیه ۵/۰ میلی گرم خوراکی دو بار در روز. حداکثر مقدار مصرف در افراد مسن ۳ میلی گرم در روز می باشد.
راهنمای مصرف
این دارو را طبق دستور پزشکتان مصرف نمایید. از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی تر خودداری نمایید. این دارو را می‌توان همراه با وعده‌های غذایی یا بدون وعده‌های غذایی مصرف نمود. برای مصرف قرص‌های ریسپریدون (Risperdal M-Tab) نکات زیر را مد نظر داشته باشید: تا هنگام مصرف قرص آن را از پوشش حفاظتی خارج نکنید. مراقب باشید در هنگام خارج نمودن قرص از پوشش قرص دچار آسیب و شکستگی نشود.
مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه
خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم‌ها، آرواره، گردن و دهان از نشانه‌های مصرف دوزهای بیش از اندازه هستند.
موارد احتیاط
ممکن است در طول مصرف ریسپریدون حساسیت شما نسبت به هوای سرد و گرم افزایش یابد. از قرار گرفتن در هوای بسیار سرد یا بسیار گرم اجتناب کنید. در هوای گرم و هنگام فعالیت، آب زیاد بنوشید. از عوارض جانبی ریسپریدون تخریب و تاثیر منفی بر روی افکار و واکنش هاست. در هنگام رانندگی و انجام کارهایی که مستلزم هوشیاری کامل هستند احتیاط کنید. از نوشیدن الکل در طول دوره درمان خودداری کنید. مصرف الکل می‌تواند باعث تشدید عوارض جانبی ریسپریدون شود.
عوارض جانبی
نشانه‌های حساسیت دارویی عبارتند از: کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو.
مهمترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: تب، سفت شدن عضلات، گیجی، تعریق، ضربان قلب سریع یا غیرمعمول، بی قراری و تنش در عضلات حرکتی چشم‌ها، زبان، آرواره و گردن، لرزش ، مشکلات بلعی، احساس سبکی در سر ، عوارض خفیف تر این دارو عبارتند از: خواب آلودگی و بی قراری خفیف، لرزش، خوابیدن و رویا دیدن بیش از حد معمول، تاری دید، سردرد و سرگیجه، اضافه وزن مشکلات ادراری تهوع، خشکی دهان و یبوست، کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسمی.
مصرف این دارو به مدت زیاد موجب اختلالات حرکتی می‌شود.
تداخلات دارویی
اگر به صورت منظم داروهایی مصرف می‌کنید که باعث خواب آلودگی تان می‌شود (مانند داروهای سرماخوردگی، داروهای ضدحساسیت، داروهای ضددرد حاوی مواد مخدر، قرص‌های خواب، شل کننده عضلات و داروهای ضدصرع، افسردگی و اضطراب) قبل از مصرف ریسپریدون این موضوع را با پزشک معالجتان در میان بگذارید. در صورت مصرف هرکدام از داروهای زیر پزشکتان را در جریان بگذارید: کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال، فلوکستین، ریفامپین، داروهایی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می‌شود مانند: لوودوپا .
عالی مثل همیشه، تبریک واسه مسیر خوبی که طی کردید
درود . ممنون