ابژه

زندگی درونی ما یک فضای بالقوه است که کیفیت آن به چیزی که با آن پُر می‌کنیم بستگی دارد؛ خواه بازی خلاقانه، روابط معنادار، یا آشفتگی‌های حواس‌پرت‌کن، باشد.