رشد

فروید معتقد بود که تغییرات روان‌شناختی در انسان عمدتاً به‌وسیله نیروهای درونی، به‌ویژه رسش (Maturation) و غرایز (Drives) هدایت می‌شوند.

فروید و بسیاری از روان‌کاوان پس از او معتقد بودند که شخصیت و نشانه‌های روان‌رنجورانه حاصل تثبیت یا بازگشت به مراحل خاصی از رشد اولیه هستند.

هوش سیال در نوجوانی به نقطه اوج خود می‌رسد و از 20 تا 30 سالگی تدریجاً شروع به کاهش می‌کند. هوش متبلور در دوران بزرگسالی(45 تا 54) به اوج می رسد.

سالیوان معتقد است که اختلالات روانی علت میان فردی دارند و صرفا با توجه به محیط اجتماعی افراد است که می توان از مشکلات آنها آگاه شد.

فروید معتقد بود که هسته اصلی شخصیت، پیش از 5 سالگی و در یک سری مراحل روانی - جنسی شکل می گیرد. سائق جنسی کودک در این نظریه اهمیت زیادی دارد.

اتو کرنبرگ ایده های نظریه روانکاوی را با نظریات کلاین و دیگر رویکردهای روابط موضوعی تلفیق کرد. وی باور داشت که موضوع، مقدم بر سائق است.

دو خط تحول آنا فروید که از اهمیت بیشتری برخوردارند: 1-گذار از وابستگی به استقلال عمل عاطفی و روابط موضوعی بزرگسال 2-گذار از بازی به کار.

تولد تا دو سالگی هر انسانی، مهمترین دوران در شکل گیری شخصیت، رشد صحیح در همه ابعاد و نوع دلبستگی فرد است.

سایه آن بخشی از ماست که کمابیش آگاهانه زیر فرش پنهانش می‌کنیم و بیشتر قسمت های آن برای بخش خودآگاه ذهن ما ناشناخته است.

رفتار درمانی عقلانی-هیجانی بر این فرض استوار است که انسانها با استعداد تفکر منطقی یا مستقیم و تفکر غیرمنطقی یا پیچ خورده به دنیا می آیند.

مفهوم جوانی نه به معنای یك ساخت جدید بلکه به صورت دگرگونی های روانی ـ اجتماعی دوره ای از زندگی را تشکیل می دهد.

بهزیستی روانی را می‌توان واکنش‌های عاطفی و شناختی به ادراک ویژگی‌ها و توانمندی‌های شخصی، تعامل کارآمد و تاثیر گذار با جهان، داشتن رابطه مطلوب با دیگران و پیشرفت…