مرحله جوانی

اریکسون در مورد رشد بزرگسالی، مراحلی را توصیف می کند که در آن افراد ظرفیت های خودشان را برای عشق ورزیدن و مراقبت کردن از دیگران، گسترش می دهند و عمیق می سازند. نوجوانان به نحو بارزی متوجه خویشتن هستند. آنها از نظر جنسی مجذوب دیگران و حتی عاشق می شوند اما این گونه دلبستگی ها بیشتر از آنکه واقعی باشند، کوششی برای تعریف خویشتن هستند.

بنابراین، نوجوان به قدری با این مسئله که من کیستم، مشغول است که نمی تواند از عهده تکلیف دوره جوانی، یعنی دستیابی به صمیمیت بر آید. صمیمیت واقعی تنها هنگامی ممکن است که قبل از آن، نوعی احساس هویت تثبیت شده وجود داشته باشد. تنها شخصی که نسبت به هویت خویش مطمئن شده قادر است در یک رابطه دو جانبه واقعی، همه چیز خود را به طرف مقابل واگذارد.

به همان میزان که فرد در رسیدن به یک رابطه دو جانبه شکست می خورد، به قطب مخالف آن، یعنی انزوا دچار خواهد شد. ایده ال این است که صمیمیت نیرومندتر شود و در چنین حالتی، جوانان من نیرومندی را که سرشار از عشق بالغ است، در خود رشد می دهند و این دلبستگی متقابل، پیوسته از اختلافات بین آنها می کاهد.

مردم آمیزی(صمیمیت و نزدیکی) در برابر مردم گریزی(انزواطلبی و کناره گیری)

پس از آن که نوجوان به کسب هویت خود نائل آمد، می کوشد که آن را در مقابل دیگران تقویت نماید. آن وقت است که برای صمیمت و سرمایه گذاری در این راه آماده است. در این مرحله فرد ظرفیت عشق واقعی را دارد. وظیفه او عبارت است از بهم پیوستن خواسته های زندگی خصوصی. فرد در این مرحله به علت ترس یا زمینه فکری رقابت، ممکن است با خطر جدا ساختن خود از دیگران مواجه گردد.

تعهد

از نظر تحولی، نوجوانی دوره شکل گیری و آماده شدن است. یکی از امکاناتی که در دوره نوجوانی گسترش می یابد، تعهد است. تعهد یعنی ظرفیت پیگیری بی کم و کاست ارزش ها، آرمان ها و روابط پایدار. تعهد نسبت به خود، تمام تعهدات دیگر را در زیر سیطره خود قرار می دهد. چنین تعهدی حاصل تجارب خانوادگی و اجتماعی و آزمایشگری های شخصی است. آزمایشگری هایی که به نوجوانان اجازه می دهند ارزش ها، ظرفیت ها و ضعف های خود را بیازمایند.

در پایان نوجوانی، رویاهای شکوهمند از بین می روند و بزرگسال تازه به میدان رسیده به وظایف واقع نگر و اختصاصی دل می بندد.

تعهد بین شخصی برای هر فرد مستلزم داشتن ظرفیت های مبادله متقابل، یعنی امکان برقرار ساختن روابط صادقانه متقابل است، یعنی روابطی که نیازها و ویژگی های شخص دیگر را محترم می شمارد. از آنجا که این روابط در یک چارچوب جنسی تحقق می پذیرند، اکثر جوانان این ظرفیت را در ازدواج خود تحقق می بخشند، بدین معنی که هر یک از طرفین خود را با دیگری و آفرینش یک خانواده همسان می سازد.

احساس لذت در بازی های آزاد نیز یکی دیگر از وظایف دوره نوجوانی را تشکیل می دهد. بزرگسالانی که بازی کردن را نیاموخته اند، جدی، با تقوی و مسئول هستند اما ممکن است در عین حال اشخاصی تلخ، مضطرب و بد دل باشند.

معمولا نوجوانی در پایان تحصیلات متوسطه آغاز می شود و زمانی که فرد در نقش حرفه ای بزرگسال در می آید، پایان می پذیرد.

ویژگی های اصلی جوانی عبارتند از:

• ۱- تحلیل روابط بین خود و جامعه.
• ۲- کنار کشیدن نسبی خود از این جامعه.
• ۳- هویت مخصوص جوانی که در فراسوی این دوره ادامه نخواهد داشت.

به محض آنکه جوان به یک تعهد اجتماعی قطعی تن در دهد، جوانی پایان می پذیرد.

جوان و تغییرات اجتماعی

در مقابل تغییرات سریع اجتماعی، جوانان روابط قبلی خود را با اشخاص، مورد بررسی مجدد و بازنگری قرار می دهند. به طور کلی پیوستن تعداد فزاینده ای از پسران و دختران به خیل جوانان می تواند قسمتی از پویندگی اساسی تغییرات اجتماعی و بازسازی جامعه های جدید را تشکیل دهد.

منابع 

1. احدی، حسن، نبی جمالی، روانشناسی رشد، چاپ و نشر بنیاد
2. احدی،حسن، جمهری، فرهاد، روانشناسی رشد، نشر پردیس

* درود بر شما که با حمایت خود و دعوت دیگران به مطالعه این مطلب و دیگر مطالبم، به من انگیزه می دهید. لطفا در کامنت ها و مباحثات شرکت کنید و پرسشگر باشید. جهت مشاوره تلفنی یا حضوری با شماره ۰۹۳۵۵۷۵۸۳۵۸ در تلگرام یا ایمو هماهنگ نمایید. همچنین می توانید با شماره ۰۹۱۲۰۷۲۸۷۱۲ تماس بگیرید. *