فروید

برخلاف تصور فروید، نهاد الزاماً ناخودآگاه مطلق نیست؛ بلکه خود سرچشمه‌ی نوعی آگاهی عاطفی است. ایگو، که آن را آگاهی می‌نامیم، بر پایه‌ی فعالیت‌های اید شکل می‌گیرد.

نظریه فروید اگر چه کهنه شده است، اما همچنان چارچوبی شهودی برای درمانگران فراهم می‌کند.

امیالی که در ناخودآگاه سرکوب شده‌اند (مثل امیال جنسی یا پرخاشگری شدید) علت اصلی بروز علائم نوروتیک هستند.

از دید فروید، شرم یک پدیده پیچیده و چندلایه است که هم ریشه زیستی و تکاملی دارد، و هم ریشه فردی، اجتماعی و فرهنگی دارد.

مدل توپولوژیک (Topographical Model) فروید یکی از اولین نظریه‌های او درباره ساختار ذهن انسان است که حدود سال 1900 مطرح شد. این مدل، ذهن را به سه بخش تقسیم…

مدل های فروید از ذهن، از یک نگاه ساده‌ به‌عنوان ظرفی برای خاطرات دردناک، به سمت نگاهی پیچیده‌ و پویاتر رفت که ذهن را صحنه‌ کشمکش میان غریزه، منطق و اخلاق…

فروید معتقد بود که تغییرات روان‌شناختی در انسان عمدتاً به‌وسیله نیروهای درونی، به‌ویژه رسش (Maturation) و غرایز (Drives) هدایت می‌شوند.

نظریه های روان تحلیلی، شاخه‌های مختلفی از دیدگاه روان‌کاوی هستند که بر اساس تجربه بالینی و پژوهش‌های نظری، توسط پیروان فروید گسترش یافته‌اند.

روان‌کاوی، با وجود تأثیر عمیقی که بر روان‌شناسی، روان‌درمانی و حتی فرهنگ عمومی گذاشته، دارای کاستی‌ها و محدودیت‌هایی است که از دیدگاه علمی قابل نقد است.

فروید و بسیاری از روان‌کاوان پس از او معتقد بودند که شخصیت و نشانه‌های روان‌رنجورانه حاصل تثبیت یا بازگشت به مراحل خاصی از رشد اولیه هستند.

هیپنوتیزم حالتی تغییر یافته از هشیاری است که با تمرکز شدید، تلقین‌پذیری بالا و کاهش آگاهی نسبت به محیط اطراف مشخص می‌شود.

روانکاوان معتقدند رشک، بخش ذاتی و جدانشدنی از تحول روان آدمی است و گستره تأثیر آن تمامی مراحل حیات را، از رشک نوزاد به مادر، تا رشک نوجوانان به دست‌آوردها و…

روان ما از هر رویدادی که ممکن است عدم لذت را برانگیزد، دوری می کند. دو اصل حاکم بر حیات ذهنی ما، یکی اصل واقعیت و دیگری اصل لذت است.