دیدگاه میلون به شخصیت، دیدگاه سیستمی است. به نظر میلون کنش یا بدکنشی ساختار درونی شخصیت، به محیطی که فرد در آن قرار دارد(خانواده و اجتماع) نیز بستگی دارد. ملاک شدت اختلال شخصیت در نطریه میلون، میزان نقص در توانایی های اجتماعی، روابط بین فردی بی ثبات و مایوس شدن مکرر در روابط بین فردی است. از اینرو شدت اختلال تابع شخصیت فرد و اجتماع است. در این مطلب با تفسیر پرسشنامه میلون ۳ به طور کامل آشنا می شوید.

تدوین MCMI به میزان اندک تحت تأثیر نظریه شخصیت میلون است. یکی از اصول اساسی وی به کارگیری مقوله های دوقطبی مانند لذت ـ درد، فعال ـ نافعال و خویشتن ـ دیگری است. هر یک از این قطب ها را می توان در توصیف تفاوتهای سازمان شخصیت برای اشخاص بهنجار و افراد دچار اختلال های شخصیت به کار گرفت.

نکته مهم دیگر در مورد تدوین آزمون و کاربردهای آن برای تفسیر این است که: سبک های شخصیت گرد نیامدنی نیستند. برای مثال، شخص دارای سبک ضد اجتماعی ممکن است اغلب از تکانه های خشم و ضد اجتماعی احساس ناراحتی کند و این تکانه ها را به شیوه های نافعال– پرخاشگر نشان دهد.

موضوع دیگر این است که برافراشتگی های مقیاس همواره باید در متن زندگی شخص مورد بررسی قرار گیرند. نمره بالا به تنهایی و به خودی خود تشخیص دهنده اختلال شخصیت نیست. اگر شخصی بتواند موقعیت مناسبی بیابد که در آن موقعیت جلوه های آشکار سبک شخصیتی وی کژکار نباشد، چنین شخصی دچار اختلال تلقی نمی شود.

تفسیر کارآمد MCMI به طور کلی مستلزم برخورداری از مهارت و دانش درباره آسیب شناسی به ویژه درباره اختلال های شخصیت است. متخصصان باید دست کم با موضوع های مربوط به اختلال های شخصیت و ملاکهای DSM آشنایی داشته باشند. موضوعی که باید در تفسیر پرسشنامه میلون ۳ مورد توجه قرار گیرد، تأثیر احتمالی جنس، سن و قومیت است. به لحاظ استفاده از هنجارهای جداگانه برای نمره گذاری نیمرخ های مردان و زنان، اثرهای مربوط به جنس به حداقل رسیده است.

یک اشتباه جدی تأسف‌بار که عموماً با MCMI صورت می‌گیرد، این است که برافراشتگی در یکی از مقیاس‌های شخصیت، به‌عنوان نشانه یک اختلال شخصیت تفسیر می‌شود. چوکا و وندنبرگ (۱۹۹۷) معتقدند که هشت مقیاس اصلی شخصیت، سبک‌های شخصیت را می‌سنجند و نه اختلالات شخصیت را. آنها بیان می‌کنند که این مقیاس‌ها، تصورات پایه، نگرش‌های غالب و شیوه‌های سازگاری هر فرد را ارزیابی می‌کنند. و برافراشتگی در نمرات این مقیاس‌ها، لزوماً دال بر آسیب یا اختلال شخصیت نیست. آنها معتقدند که این رویکرد، نتایج MCMI را رواتر می‌سازد.

تفسیر پرسشنامه میلون ۳ به روش گام به گام

گام اول: وارسی شاخص های روایی

• مقیاس روایی(V) را چک کنید. اگر نمره شاخص روایی مساوی صفر باشد، آزمون معتبر است، اگر Vمساوی ۱ باشد، نتایج دارای روایی مشکوک هستند و اگر Vمساوی ۲ یا ۳ باشد، نتایج نامعتبر است.
• نمره خام مقیاس X(افشاگری) در دامنه ۳۴ تا ۱۷۸ معتبر است. نمره کمتر یا بیشتر باعث نامعتبر شدن نتایج می شود.
• مقیاس Y(جامعه پسندی) را چک کنید. نمرات بر افراشته، بیانگر تلاش بیمار برای ارائه یک تصویر مطلوب از خود است.
• مقیاس Z(بدجلوه دهی) را چک کنید. نمرات بر افراشته بیانگر اغراق بیمار در مورد مشکلات روانشناختی خویش است.
• کم گزارش کردن مشکلات در MCMI-III به وسیله نمره های پایین (نمره خام کمتر از ۳۴) در افشارگری(x) و بد جلوه دهی(z) و نمره بالا (BR بالاتر از ۷۵) در مطلوب بودن(Y) مشخص می شود.
• نیمرخ های وانمود بد به وسیله نمره بالا (نمره خام بالاتر از ۱۷۸) در افشاگری (x) و نمره بالا ( BR بالاتر از ۷۵) در بد جلوه دهی(z) مشخص می شوند. برافراشتگی های متوسط ممکن است «فریاد کمک خواهی» باشد امّا با نمره های بالاتر( BR بالاتر از ۸۵) احتمال نیمرخ ناروا افزایش می یابد.

شاخص روایی (V)

اگرچه میلون، پروتکل‌های دارای نمره روایی یک را به عنوان معتبر بحساب می‌آورد، در تفسیر این پروتکل‌ها باید با احتیاط عمل کرد. از این گذشته، نمره روایی یک به این معناست که آزمودنی به یک گویه اصولا نامعقول، جواب بلی داده است. (مثلاً آزمودنی ادعا کرده است که در ده سال گذشته هیچ ماشینی ندیده است). دلیل اینکه نمره روایی یک، نسبتاً قابل پذیرش است، این است که متأسفانه، بسیاری از آزمودنی‌های که در مطالعات هنجاریابی این آزمون شرکت داشتند، در این مقیاس نمره بیشتر از صفر گرفتند؛ در نتیجه نمره یک از نظر آماری خارج از دامنه قابل قبول بوده است.

بنابراین، آزمونگر باید بدقت پروتکل‌های دارای نمره روایی یک را بررسی کند، اگر توضیح و تبیین این نمره امکان پذیر است می‌توان باور کرد که آزمون با دقت پاسخ داده شده است. اگر هیچ توضیحی برای این نمره وجود ندارد، آزمون نامعتبر و مردود محسوب می‌شود. تجربه نشان داده است که اگر به آزمودنی گفته شود که آزمون نامعتبر است چون شما ممکن است به تمام گویه‌‌ها بدقت پاسخ نداده‌اید؛ اغلب آزمودنی، مجدداً با دقت بیشتر به آزمون پاسخ می‌دهد. در مواردی که نمره روایی بد، قابل توضیح است، باید به سایر نمرات توجه شود. اگر بقیه نمرات به گونه‌ای حاکی از یک بیماری خاص هستند، پروتکل نامعتبر اعلام می‌شود.

شاخص افشاء (X(

نمره شاخص افشاء از حاصل جمع نمرات خام مقیاس‌های شخصیت با ضرایب مشخص به دست می‌آید. تحقیقات نشان می‌دهند که شاخص افشاء قادر به شناسایی بیش از ۹۰ درصد از پروتکل‌هایی است که آزمودنی سعی در وانمود بد داشته است. اگر نمره شاخص افشاء خارج از دامنه قابل قبول (۱۷۸ ـ ۳۴) باشد، نیمرخ نامعتبر شناخته می‌شود. افرادی در این شاخص نمره کمتر از دامنه قابل قبول می‌گیرند که به اکثر گویه‌‌ها پاسخ «خیر» داده‌اند. احتمالاً آزمودنی، گویه‌‌ها را یا نخوانده یا خوب نفهمیده است و به همه یا بیشتر آنها پاسخ منفی داده است. اگر همه گویه‌‌ها با «خیر» پاسخ داده شوند، نمره مقیاس روایی صفر می‌شود، زیرا تنها در صورتی نمره مقیاس روایی بالاتر از صفر می‌شود که گویه‌های مربوط به این مقیاس با «بلی» پاسخ داده شده باشند. در این حالت باید نیمرخ نامعتبر اعلام شود.

این احتمال نیز وجود دارد که آزمودنی بسیار دفاعی بوده است. در چنین مواردی فرد ممکن است همه گویه‌‌ها را بخواند و معنای آنها را درک کند، اما با عدم پذیرش گویه‌های حاوی صفات و ویژگی‌های روانشناختی، از خود دفاع کند. متأسفانه وقتی آزمودنی‌ها تمایل به وانمود خوب دارند، این شاخص در دامنه قابل قبول باقی می‌ماند. در مواردی که نمره شاخص افشاء پایین‌تر از ۳۴ است و پایین بودن این نمره قابل اسناد به دفاعی بودن آزمودنی است، چون دفاع آزمودنی شدید است و پروتکل او اطلاعات بسیار اندکی در اختیار ما قرار می‌دهد، این پروتکل نامعتبر محسوب می‌شود. در این‌گونه موارد ترغیب آزمودنی به تکمیل مجدد آزمون به شیوه‌ای کمتر دفاعی و با دقت، سودمند است.

وقتی هم نمره شاخص روایی یک یا بالاتر است و هم نمره شاخص افشاء خارج از دامنه قابل قبول است پروتکل کاملاً نامعتبر است و نباید تفسیر شود. نمره بالاتر از ۱۷۸ در شاخص افشاء، نشانه وانمود بد آزمودنی است. این‌گونه افراد معمولاً مدعی‌اند که نشانه‌‌ها و مشکلات روانشناختی بسیار زیادی دارند، اما در مقایسه با بیماران روانی به نظر می‌رسد پذیرش این اغراق امکان پذیر نیست.

وقتی نمره شاخص افشاء بزرگتر از ۱۲۳ است، نشانه این است که فرد تمایل به اغراق در مورد مشکلات روانشناختی خود داشته است. پایین بودن نمره شاخص افشاء (پایین‌تر از ۶۱) بیانگر این است که فرد دفاعی عمل کرده و برخی از مشکلات روانشناختی خود را انکار کرده است.

تفسیر مقیاس‌های مطلوبیت(Y) و بدنمایی(z)

مطلوبیت، تمایل به خوب جلوه کردن را می‌سنجد. گویه‌های آن گویای صفات پسندیده‌ نظیر خوش‌مشربی، همکاری، کفایت و خود‌ساختگی است. همچنین نمرات برافراشته در این مقیاس حاکی از تمایل به انکار مشکلات روانشناختی است. مقیاس بدنمایی برای ارزیابی کوشش فرد برای بد جلوه دادن خود است. گویه‌های این مقیاس بیشتر در مورد احساس ضعف بدنی و مشکلات روانشناختی نظیر عزت نفس پایین، تکانشی بودن، احساس تنش و ناراحتی در حضور دیگران یا احساس گناه و افسردگی است.

نمره این مقیاس وقتی برافراشته می‌شود که آزمودنی در مورد مشکلات روانشناختی خود اغراق کند. تحقیقات نشان می‌دهند که مقیاس بدنمایی قادر به شناسایی بیش از ۹۰ درصد از پروتکل‌های است که آزمودنی در آنها تلاش کرده است خود را بد جلوه دهد.

سبک‌های شخصیت دفاعی و آمایه پاسخ خوب

گفتیم که برافراشتگی‌های هشت مقیاس اصلی شخصیت تنها با یک سبک شخصیت خاص مرتبط است و ضرورتاً بیانگر آسیب روانشناختی نیست. از این گذشته پروتکل بدون برافراشتگی از نظر تئوری نشان دهنده شخصیت سالم است. ممکن است چنین نیمرخ شخصیتی بدون دید دفاعی به دست آمده باشد یعنی هرچند آزمودنی برخی صفات مربوط به وابستگی، خودشیفتگی، افسردگی و از این قبیل را می‌پذیرد، اما در هیچ یک از این زمینه‌‌ها گرایش افراطی ندارد که منجر به برافراشتگی نمره او در این مقیاس‌ها شود.

این گونه افراد ممکن است به عنوان بدون سبک شخصیتی مشخص یا افراد دارای سبک عادی معرفی شوند. بالینگر باید به خاطر داشته باشد که اکثر افرادی که در ام.سی.ام.آی‌ شرکت می‌کنند حداقل در یکی از مقیاس‌های شخصیت نمره برافراشته دارند. وقتی هیچ گونه برافراشتگی‌ای وجود نداشته باشد این احتمال وجود دارد که آزمودنی موضع دفاعی داشته است.

احتمالاً دو نوع نیمرخ دفاعی بدون برافراشتگی وجود دارد. در نوع اول، مقیاس اختلال شخصیت وسواسی برافراشته‌ترین مقیاس است و نشان دهنده افراد کمال‌گرای است که تمایل به انکار نواقص و محدودیت‌های خود دارند. این نیمرخ نوعاً معرف افراد دفاعی، پنهان‌کار و بسته است. از نظر روابط بین فردی، آنها منزوی و کناره‌گیر هستند و در بیان عواطف و احساسات خود مشکل دارند. علی‌رغم آشوب درون، آنها ممکن است به شیوه‌ای بسیار سطحی در مورد خود صحبت کنند و تلاش کنند تصویر شخصی را منعکس کنند که هیچ مشکلی ندارد و تمام مشکلات را خودش حل کرده است. پشت این ظاهر آرام ممکن است فردی باشد که احساس آسیب‌پذیری و ناامنی زیادی دارد.

نیمرخ دوم تا اندزه‌ای شبیه نیمرخ اول است با این تفاوت که علاوه بر مقیاس شخصیت وسواسی نمره مقیاس شخصیت خودشیفته نیز برافراشته است. این‌گونه افراد بر کمال‌گرایی و کنترل محیط تأکید زیادی دارند و از پذیرش شکست‌ها یا اشتباهات سر باز می‌زنند. آنها ممکن است خشک، رسمی و مقرراتی به نظر برسند. این افراد احساس می‌کنند بی‌نظیر و بی‌عیب و نقص هستند. آنها معتقدند که ارزش و توانایی بیشتری نسبت به دیگران دارند. افراد دارای این نیمرخ تمایل به هدایت و مدیریت دیگران دارند اما معمولاً آنها بخش کوچکی از کار‌های شخصی خود را به دیگران محول می‌کنند.

گروهی از بیماران که مخصوصاً تمایل به انکار مشکلات خود دارند، سؤمصرف‌کنندگان هستند. از آنجایی که استفاده تفریحی از الکل یا مواد در امریکا جا افتاده و قابل پذیرش است، مرز بین استفاده آسیب‌زا و غیر آسیب‌زا از این مواد بدرستی مشخص نیست و به آزمودنی به سادگی امکان انکار مشکلات ناشی از سؤمصرف این مواد را می‌دهد. نتایج چندین مطالعه نشان داده است که اکثر سؤمصرف‌کنندگان قادر به انکار و پنهان کردن مشکلات مربوط به سؤمصرف مواد در ام.سی.ام.آی‌ـ۲ هستند. به نظر می‌رسد، بیمارانی که شدت سؤمصرف آنها کمتر است بهتر می‌توانند مشکلات مزمن و شدید مرتبط با سؤمصرف را پنهان نگه دارند.

اگر نیمرخ شخصیتی فرد در مقیاس‌های خودشیفته، ضداجتماع و پرخاشگر، برافراشتگی دارد و در هیچ یک از مقیاس‌های نشانگان بالینی برافراشتگی وجود ندارد و نمرات مقیاس‌های افشاء و بدنمایی، پایین است باید احتمال انکار سؤمصرف مواد بررسی شود.

گام دوم: وارسی مقیاس های آسیب شدید شخصیت

• وقتی چند مقیاس برافراشته در الگوهای بالینی شخصیت و مقیاس های آسیب شدید شخصیت وجود دارد، قاعده کلی این است که مقیاس های نشان دهنده آسیب شدیدتر شخصیت باید اول تفسیر شوند. بنابراین اگر اسکیزوتایپال، مرزی و پارانوئید از نظر بالینی بر افراشته باشند، تاکید تفسیر بر این مقیاس هاست. 

گام سوم: وارسی الگوهای بالینی شخصیت

• آزمونگر باید به بررسی برافراشتگی مقیاس ۱ تا مقیاس B۸ بپردازد و مقیاس هایی را که از نظر بالینی برافراشته اند تفسیر کند.
• اگر بیش از ۳ مقیاس نمره BR، ۷۵ یا بالاتر دارند، آزمونگر باید تفسیرهای خود را به ۲ یا ۳ مقیاس از برافراشته ترین مقیاس ها محدود کند.
• اگر چند برافراشتگی وجود داشت، آزمونگر باید در مورد اینکه کدام عوامل منجر به این برافراشتگی ها در آن مقیاس شده، فکر کند. مثلا اگر مقیاس های ضد اجتماع و آزارگر و منفی گرا همه برافراشته باشند، نشان دهنده عصبانیت هیجانی است. اگر مقیاس های اسکیزوئید و اجتنابی و وابسته همه برافراشته باشند، نشان دهنده انزوای عاطفی و انفعال است.

گام چهارم: وارسی مقیاس های نشانگان بالینی

• اگر نمرات BRنشانگان بالینی شدید، ۷۵ یا بالاتر باشند آزمونگر باید ابتدا به تفسیر مقیاس های نشانگان شدید بالینی بپردازد، بعد سایر مقیاس های نشانگان بالینی را تفسیر کند.
• وقتی نمرات BRبین ۷۵ و ۸۴ باشد، آزمونگر می تواند نشانگان را با قید کلمه واجد مشخص کند(یعنی واجد برخی از ویژگی های آن اختلال است نه همه آنها)
• وقتی نمرات BR، ۸۵ یا بالاتر هستند، نشانگان را با قید کلمه تشخیص اول یا اصلی مشخص کنید(یعنی بیمار تمام ویژگی های آن اختلال را دارد)
• اگر بیش از یک مقیاس با نرخ پایه ۸۵ و بالاتر وجود داشت، بالاترین نمره، تشخیص اصلی است.

گام پنجم: تفسیر معنای یک نشانگان در اختلال شخصیت

• اگر یک بیمار، یک شخصیت مختلط خودشیفته و ضد اجتماعی و نمرات برافراشته در مقیاس وابستگی به مواد دارد، شاید سوء مصرف مواد بخشی از زیاده روی و افراط فرد خودشیفته باشد، یا شاید بیمار از مواد برای تسکین جریحه دار شدن غرور و خودشیفتگی خود استفاده می کند، شاید فرد به طور کلی منحرف است و سو مصرف مواد، بخشی از انحراف کلی وی باشد. به هر علت که باشد آزمونگر باید برای فهم معنی آن نشانه، در زندگی شخص تلاش کند.

گام ششم: تلفیق یافته های آزمون با سایر منابع اطلاعاتی

• آزمونگر هرگز نباید تصمیمات بالینی را بر یک منبع از داده ها بنا نهد، باید از چند منبع اطلاعاتی استفاده کند و یافته های آزمون را باید با اطلاعات دیگر(مثل تاریخچه فردی، مصاحبه بالینی و سوابق طبی) تلفیق کند.

تفسیر پرسشنامه میلون ۳ به روش کدگذاری

در روش کدگذاری، شماره بالاترین برافراشتگی(بالاتر از نرخ پایه ۷۵) به عنوان اولین کد، سپس دومین و سومین برافراشتگی، به عنوان دومین و سومین کد نوشته می شود.

۱- کدهای تک قله ای

کدهایی هستند که در آنها از میان مقیاس های الگوی بالینی شخصیت یا اسیب شدید شخصیت، تنها یک نمره برافراشته نوشته می شود. در چنین مواردی وقتی BRبزرگتر از ۸۴ است، بیمار تمام ویژگی های آن اختلال را داراست. وقتی بین ۷۵ تا ۸۴ باشد بیمار برخی از ویژگی های آن اختلال را داراست.

۲- کدهای چند قله ای

 کدهایی هستند که نمره BRبرای آنها در ۲ یا ۳ مقیاس الگوی بالینی شخصیت یا آسیب شدید شخصیت، بزرگتر از ۸۴ و در بقیه موارد کوچکتر از ۷۴ است

۳- تعامل مقیاس های روایی

• برافراشتگی در برخی مقیاس ها ممکن است تفسیر مقیاس های دیگر را تغییر دهد. 
• نمرات پایین در مقیاس هایX وYهمراه با برافراشتگی در مقیاس Zبیان کننده مبالغه متوسط در مورد مشکلات عاطفی جاری است
• نمرات پایین در مقیاسهای XوZهمراه با برافراشتگی در مقیاس Yبیان کننده تمرکز بر مراقبت از سلامت روانی است
• نمره پایین در مقیاس Yهمراه با برافراشتگی در مقیاس های X ,Zبیانگر این است که تاکید بر مراقبت از نظر روانشناختی، ناسازگارانه است
• نمره نرخ پایه بزرگتر از ۸۵ در مقیاس Zو کوچکتر از ۴۰ در مقیاس Yبیانگر اغراق در علایم و نشانه هاست.

تست آنلاین میلون ۳

تست آنلاین میلون ۴ 

منابع 

• مارنات، گری گراث. راهنمای سنجش روانی( جلد اول)، ترجمه حسن پاشا شریفی و محمد رضا نیکخو، تهران: رشد.
• شریفی، علی اکبر. راهنمای پرسشنامه میلون ۳، تهران: روان سنجی.
• آناستازی، آن. روان آزمایی، ترجمه محمد نقی براهنی، تهران: دانشگاه تهران.

* درود بر شما که با حمایت خود و دعوت دیگران به مطالعه مقالات سایت، به من انگیزه می دهید. لطفا در کامنت ها و مباحثات شرکت کنید و پرسشگر باشید. جهت مشاوره آنلاین یا حضوری با شماره ۰۹۳۵۵۷۵۸۳۵۸ در تلگرام هماهنگ نمایید. *