وجودی

ناخودآگاه متعالی به این معناست که انسان همیشه(حتی در سطح ناخودآگاه) در ارتباطی آگاهانه با تعالی قرار دارد. رابطه ناخودآگاه انسان با خدا، شخصی است.

اراده انسان، همواره با یک نه، آغاز می شود، ما باید در برابر محیط بایستیم و بتوانیم نه بگوییم. این لازمه خودآگاهی است.

هیچکس نمی تواند به عشق و اخلاق و آزادی واقعی برسد، مگر اینکه صادقانه و واقع گرایانه با نفرت ها و آزردگی های خاطر خود آشنا باشد.

به عقیده رولو می، چالش واقعی برای افراد این است که بتوانند در دنیایی که تنها هستند و سرانجام مجبورند با مرگ رو‌به‌رو شوند، زندگی کنند.

برخلاف درمان‌های قدیمی‌تر مانند روانکاوی و CBT که تمرکزشان تنها بر درمان اختلال است، موج چهارم روان درمانی علاوه بر درمان اختلال، هدفش افزایش احساس بهزیستی است.

کوباسا، سرسختی روانشناختی را مجموعه ای از باورها در مورد خود و جهان تعریف می کند که از سه مؤلفه تعهد، کنترل و مبارزه جویی(چالش) تشکیل یافته است.

درمان وجودی یا روان‌درمانی اگزیستانسیال، رویکردی پویا یا پویه‌نگر است و بر دلواپسی‌هایی تمرکز می‌کند که در هستی انسان ریشه دارند.  روان درمانی اگزیستانسیال…

اگر معنا عبارت از چیزی است که مطلوب و دلخواه ماست، پس بی معنایی شکاف و خلائی در زندگی ما است.

آموزه معنا درمانی این است که این ما نیستیم که از زندگی می پرسیم، چرا؟ بلکه این زندگی است که از ما می پرسد و معنای لحظه ها را از ما می خواهد.

از نظر رولو می ، مرگ، تنها واقعیت زندگی است و آگاهی من از آن به وجودم و آنچه در هر ساعت انجام می دهم، کیفیت قطعی می بخشد.

درمان وجودی نوعی روش فلسفی بر درمان است و بر این باور عمل می‌کند که کشمکش درونی یک فرد ناشی از مواجه وی با مفروضات مسلم هستی است.

جريان روانشناسي مدرن در يكصد سال اخير شامل چهار موج بوده است. 1- روانکاوی 2- رفتارگرایی 3- انسان گرایی 4- روانشناسی فرافردی

اضطراب به عنوان یک هشدار، ego را برای اقدامات دفاعی در مقابل فشارهای درونی تحریک می کند. اگر سطح اضطراب بالاتر از آنچه به عنوان هشدار است برود، ممکن است با شدت…