اختلال های خوردن در نوجوانان
بی اشتهایی عصبی : اختلال خوردن فاجعهآمیزی است که به موجب آن جوانان به خاطر ترس وسواسی از چاق شدن به خود گرسنگی میدهند.
تقریبا ۱ درصد دختران نوجوان آمریکائی شمالی و اروپائی غربی به این اختلال مبتلا هستند.بی اشتهائی عصبی در تمام گروههای دارای جایگاه اجتماعی – اقتصادی به طور برابر شایع است،ولی دختر های آمریکائی آسیائی تبار ،آمریکائی آریائی تبار،و آمریکائی لاتینی بیشتر از دختر های آمریکائی آفریقائی تبار که از هیکل و شکل خود رضایت دارند،در معرض خطر هستند.پسر ها تقریبا ۱۰ درصد موارد بی اشتهائی را تشکیل می دهند،تقریبا نیمی از آنها جوانان همجنس گرا و دو جنس گرائی هستند که از ظاهر نیرومند و عضلانی خود ناخشنودند.
افراد مبتلا به بی اشتهائی عصبی،تصویر بدن بسیار تحریف شده ای دارند.حتی بعد از اینکه آنها شدیدا کم وزن شده باشند،باز هم خود را خیلی سنگین تصور می کنند.افراد مبتلا به این اختلال برای رسیدن به لاغری “عالی” ۲۵ تا ۵۰ درصد از وزن بدن خود را کاهش می دهند.چون چرخه قاعدگی طبیعی تقریبا به ۱۵ درصد چربی بدن نیاز دارد،نخستین قاعدگی روی نمی دهد یا دوره های قاعدگی متوقف می شوند.
سوء تغذیه موجب رنگ پریدگی، شکنندگی و رنگ باختن ناخنها، موهای تیره فرم در سراسر بدن و حساسیت شدید نسبت به سرما میشود.اگر سوء تغذیه ادامه یابد، عضله قلب کوچک میشود. کلیهها از کار میافتند و آسیب مغزی جبران ناپذیر و از دست دادن تراکم استخوان روی میدهند. تقریباً ۶ درصد بیماران مبتلا بی بیاشتهایی عصبی در اثر عوارض جسمانی یا خودکشی، میمیرند.
فشار های درون فرد،خانواده،و فرهنگ موجب بی اشتهائی عصبی می شود.
معمولاً مادرهای این دخترها در مورد ظاهر بدن، پیشرفت و مقبولیت اجتماعی انتظارات بالایی دارند و بیش از حد محافظت کننده و کنترلکننده هستند. پدرها از لحاظ عاطفی فاصلهگیر هستند. دخترهای مبتلا به بیاشتهایی عصبی، شخصیت کمالگرا و خجالتی دارند. افراد مبتلا به این اختلال چون همواره انکار می کنند که که اصلا مشکلی وجود دارد،درمان کردن این اختلال دشوار است.
درمان های رایج : خانواده درمانی و تجویز دارو برای کاستن اضطراب و عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی.کمتر از ۵۰ درصد بیماران به طور کامل بهبود می یابند.
پراشتهایی عصبی: نوعی اختلال خوردن که به موجب آن نوجوان ( بار دیگر عمدتا دختر ها،اما پسرهای هم جنس گرا و دو جنس گرا نیز نسبت به آن آسیب پذیرند ) رژیم سختی میگیرد و ورزش بیش از اندازه کرده و همراه با آن پر خوری میکنند و معمولاً بعد از آن عمداً استفراغ کرده و برای پاکسازی، از ملینها استفاده میکنند.
پر اشتهایی عصبی از بی اشتهایی عصبی شایعتر است. تقریباً ۲ تا ۳ درصد دختران نوجوان به آن مبتلا هستند.
پر اشتهایی عصبی مانند بی اشتهایی عصبی تحت تأثیر وراثت قرار دارد. اضافه وزن و بلوغ زودرس خطر این اختلال را افزایش میدهند. برخی از افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی کمالگرا هستند و بقیه نه تنها در زمینه خوردن بلکه در زمینههای دیگر زندگی نیز فاقد کنترل شخصی هستند و به دزدی از فروشگاهها و سوء مصرف الکل میپردازند. با اینکه افراد مبتلا به پراشتهائی عصبی مانند افراد مبتلا به بی اشتهائی عصبی در مورد افزایش وزن نگرانی بیمارگون دارند، ولی والدین آنها به جای اینکه کنترل کننده باشند،از لحاظ عاطفی بی اعتنا بوده اند.
بر خلاف افراد مبتلا به بی اشتهائی عصبی،کسانی که به پر اشتهائی عصبی مبتلا هستند معمولا در مورد عادتهای خوردن نابهنجار خود احساس افسردگی و گناه می کنند و از فرط استیصال در صدد کمک بر می ایند.در نتیجه ، معمولا درمان کردن پر اشتهائی عصبی از درمان بی اشتهائی عصبی راحت تر است.
درمان های رایج : گروههای حمایتی،آموزش تغذیه ،آموزش در زمینه تغییر دادن عادتهای خوردن،و داروهای ضد افسردگی،و کنترل کننده اشتها صورت می گیرد.
منبع : روانشناسی رشد/لورابرگ-ترجمه یحیی سید محمدی-فصل ۱۱