مراحل تنظیم اضطراب
اضطراب زیاد باعث آشفتگی شناختی-ادراکی می شود.
وقتی اضطراب از عضلات مخطط به سمت عضلات صاف یا آشفتگی شناختی-ادراکی تغییر جهت داد، بیمار از آستانه تحمل اضطراب عبور کرده و نیازمند تنظیم اضطراب است.
درمانگر به بیمار کمک می کند، تا زمانی که اضطراب در عضلات مخطط تخلیه شود حداکثر احساس را تجربه کند و وقتی اضطراب از عضلات مخطط به سمت عضلات صاف یا آشفتگی شناختی-ادراکی تغییر جهت داد، بیمار از آستانه تحمل اضطراب عبور کرده و نیازمند تنظیم اضطراب است.
درمانگر احساسات بیمار را کنکاش می کند تا اضطراب وی به عضلات صاف یا آشفتگی شناختی-ادراکی تغییر جهت دهد، سپس اضطراب را تنظیم می کند تا به عضلات مخطط برگردد و سپس دوباره این چرخه تکرار می شود، تا تحمل احساس را افزایش و کاربرد دفاع های پس رفتی را کاهش دهد.
قالب مرحله به مرحله تنظیم اضطراب
- کنکاش احساسات را متوقف کنید
- توجه بیمار را به نشانه های اضطراب معطوف کنید
- به او کمک کنید این توالی را ببیند : محرک، احساس، اضطراب و نشانه
- این توالی را توصیف کنید تا نشانه های بیمار ناپدید شود.
- سپس، احساسات را در یک رابطه دیگر کنکاش کنید.
اضطراب عضلات صاف یا آشفتگی شناختی-ادراکی، آهسته افت می کند زیرا بدن برای متابولیزه کردن انتقال دهنده های عصبی که تازه آزاد شده اند به زمان نیاز دارد.
نام گذاری هر نشانه بدنی به بیمار کمک می کند اضطرابش و آنچه که آن را برانگیخته، مشاهده کند و به نشانه هایش معنی دهد، در نتیجه اضطرابش را کاهش می دهد و به او خود تنظیمی اضطراب را می آموزد. شناسایی و تنظیم اضطراب برای هم آفرینی اتحاد درمانی در بیمار شکننده ضروری است.
حمله آدرنال ها
وقتی که شدت اضطراب از آستانه تحمل اضطراب می گذرد، می توان تصور کرد که با بلند گو در مغز اعلام می کنند : تمام نیروهای پاراسمپاتیک توجه کنند. انبار مهمات غدد فوق کلیوی، الساعه، سلاح شیمیایی تخریب مغز، کورتیزول، را آزاد کرده است. همه دفاع های درونی را بکار گیرید. قبل از اینکه کورتیزول هیپوکامپ را بکوبد، هورمون های ضد آرامش سریع الاثر را آتش کنید.
تداوم ترشح نور اپی نفرین توسط غدد فوق کلیوی باعث تداوم نشانه های اضطراب می شود و بیمار را بیش تحریک پذیر می کند. آدرنالین تا چند ساعت، حافظه کوتاه مدت را مختل می کند. وقتی تخلیه نوروترانسمیترها، قشر پیش پیشانی را از خط خارج می کند، بیمار نامناسب رفتار می کند، حواسش به آسانی پرت می شود و بی‌توجه، به هم ریخته، تکانشی و پر تحرک است، منطقش کمتر قادر است بر رفتار و فکرش تاثیر بگذارد.
بیماران دچار افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت و اوتیسم دچار آشفتگی در عملکرد سیستم عصبی خودمختار هستند.
ظرفیت خود مشاهده گری در بیمار مضطرب
جالب است که بسیاری از بیماران دچار اضطراب شدید اضطرابشان را نمی بینند. اینها، در کودکی یاد گرفته اند که احساسات و اضطرابشان را نادیده بگیرند. نادیده گرفتن اضطراب تضمین می کند که تنظیم نشده باقی بماند. برای تامین لحظه به لحظه تنظیم اضطراب، روی آنچه بیمار می گوید و آنچه بدنش انجام می دهد تمرکز کنید. این تنظیم بدن بیمار پیش شرط اتحاد درمانی و هر درمان موفقی است.
ممکن است یک بیمار نتواند اضطرابش را مشاهده کند و بیمار دیگر شاید بتواند در یک لحظه آن را مشاهده کند ولی نتواند به آن توجه کند، لذا قادر نخواهد بود اضطرابش را تنظیم کند. بیمار دیگری می تواند طی مدت زیادی اضطرابش را مشاهده و به آن توجه کند، بنابراین می تواند آن را تنظیم کند. باید به بیمار کمک کرد تا از دفاع هایی که مانع توجه روی اضطراب می شود، دست بردارد.
دفاع هایی که در برابر تنظیم اضطراب مانع تراشی می کنند
هر دفاعی که مانعی در برابر تنظیم اضطراب است را در لحظه قطع کنید. همیشه توجه بیمار را به تجربه بدنی اش در همان لحظه جلب کنید. اضطراب را نمی توان در گذشته یا آینده تنظیم کرد، بلکه فقط در همان لحظه ظهور قابل تنظیم است. تمرکز لحظه به لحظه بر “حالا” مبین فصل مشترک این مدل درمان و ذهن آگاهی است.
برای تنظیم اضطراب، مداوما بیمار را به لحظه فعلی برگردانید. خیال پردازی درباره خطرات آینده یا خاطرات صدمات گذشته باعث افزایش اضطراب و مانع تنظیم آن می شود. روی تجربه همین لحظه تمرکز کنید تا بیمار آرام شود.
منبع : هم آفرینی تغییر/فنون تأثیرگذار درمان پویشی. نویسنده: جان فردریکسون. مترجم: عنایت خلیقی سیگارودی.
سلام،میشه یک منبع هم در این باره بفرمایید؟
درود
کتاب هم آفرینی تغییر/فنون تأثیرگذار درمان پویشی. نویسنده: جان فردریکسون. مترجم: عنایت خلیقی سیگارودی.
سلام
تشکر از مطالب جالبی که برای تنظیم اضطراب قرار دادید.
درود. خواهش می کنم