پژوهشگران ژاپنی به این نتیجه رسیده‌اند که نیم‌ساعت پیادهروی در جنگل باعث کاهش فشار خون و آرامش روان می‌شود. اقامت در محیط پر درخت سلولهای ضد سرطان را فعال می‌کند.
اینکه جنگل و فضای سبز بر سلامت جسم و روان انسان موثر است تازگی ندارد. از دیرباز انسان‌ها برای آرامش درونی به فضای سبز پناه می‌برده‌اند و هنوز هم، با وجود نابودی بخش زیادی از جنگل‌ها در سراسر جهان، علاقه انسان‌ها به طبیعت سرسبز کاهش نیافته است. آنچه که تازگی دارد، به‌رسمیت‌شناختن “جنگل‌درمانی” است.
پژوهشگران ژاپنی در تحقیقات گوناگون به نتیجه‌های امیدبخشی در رابطه با تاثیر جنگل بر سلامت جسم و روان انسان‌ها رسیده‌اند. دانشمندان دانشگاه توکیو کشف کرده‌اند که نیم ساعت پیادهروی روزانه در جنگل باعث جذب اکسیژن بیشتر، درمان سردرد و بهبود گردش خون، کاهش فشار خون و استرس می‌شود. علاوه بر این، رنگ سبز درختان باعث آرامش روحی انسان می‌شود. به همین دلیل کارشناسان می‌گویند که پیادهروی در جنگل و اقامت در اماکن پردرخت از هر نظر برای انسان مفید است.
مواد بوزا
بسیاری از گیاهان و درختان جنگل مواد بوزا ترشح می‌کنند، از جمله “ترپن” که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود. پژوهشگران ژاپنی به این نتیجه رسیده‌اند که سپری کردن لحظاتی در جنگل سلولهای کشنده طبیعی را فعال می‌کند. این سلول‌ها به غده‌های سرطانی حمله کرده و آنها را از بین می‌برند.
این پژوهشگران شماری زن جوان را برای پیادهروی به جنگل فرستادند. در روز نخست، پس از دو ساعت پیادهروی، تعداد سلولهای کشنده طبیعی به میزان ۵۰ درصد افزایش یافت. در روز دوم و پس از چهار ساعت پیادهروی سلولهای کشنده بیش از ۷۰ درصد افزایش یافتند. این افزایش سلولهای کشنده بیش از یک هفته دوام داشت.
از دیگر پیامدهای اقامت و پیادهروی در مناطق پر درخت می‌توان جلوگیری از اختلالات عصبی، بی‌خوابی، اضطراب، تنش و کم‌اشتهایی نام برد.
آنچه که در پیادهروی در جنگل و پارک نباید فراموش کرد:
کارشناسان توصیه می‌کنند که هر انسان، می‌بایست برای بهبود وضعیت جسمانی و روحی‌اش دست‌کم هفته‌ای یک بار در پارک یا جنگل پیاده‌وری کند. اما آنچه که در این رابطه نباید فراموش کرد، خود جنگل است که دارد به تدریج محدود می‌شود و در صورت ادامه وضعیت فعلی بالاخره از بین می‌رود. کارشناسان هشدار می‌دهند که نه فقط قطع درختان در سطح وسیع و آلوده کردن هوا باعث نابودی جنگل‌ها در سراسر جهان می‌شود، بلکه شکستن حتی یک شاخه یا ریختن زباله و ته‌سیگار در پارک و جنگل، در دراز مدت انسان‌ها را از این نعمت بزرگ محروم می‌سازد.