نگاهی به سریال Dopesick
روایتی تکان دهنده از مصرف مواد افیونی قانونی
اعتیاد یک اپیدمی فلجکننده برای اکثر جوامع است. سریال Dopesick نمایشی تلخ از شکست انسان و نظام سرمایهداری معیوب است.
شرکتهای داروسازی ضمن رشد روز افزونشان، بهصورت بیوقفه به تولید مواد دارویی میپردازند که کمتر به نفع سلامت مردم و بیشتر به نفع جیب خودشان است. این وضعیت بسیار غمانگیز، نشاندهنده چمبره سیستم فاسد و تاریک نظام سرمایهداری، روی جامعه است. همین ماجرا بر سر مسئله الکل و ماریجوانا هم وجود دارد و کسی مسئولیتی برای آن به عهده نمیگیرد. سریال Dopesick از واقعیت الهام گرفته است و بهصورت ضمنی به این موضوع که چگونه جامعه آمریکا در مرداب دروغهای ساخته دولتش گیر میکند، توجه دارد.
این سریال بیانگر حس درد و رنجی است که در ترک اعتیاد وجود دارد؛ دست و پا زدن در دروغ و احاطه فساد نظام سرمایهداری که سبب شده تا تقریبا تمام شخصیتهای مهم داستان، از درد عمیقی رنج ببرند. ضربههای زیادی در داستان دیده میشود، برخی فیزیکی و در گوشههای تاریک معادن و برخی روحی. حتی شخصیت شرور این اثر یعنی ریچارد ساکلر (مایکل استولبرگ) هم با دردی خاموش دست و پنجه نرم میکند. سریال Dopesick بر اساس واقعیت و رمانی از بت میسی، نوشته شده است.
هنگامی که یک بازیگر درجه یک مانند مایکل کیتون در یک اثر بازی میکند، میتوانیم مطمئن شویم که داستان خوبی پیش روی ماست. کیتون نقش یک پزشک در یک شهر کوچک را بازی میکند. او در این نقش بسیار خوب است. جذابیت و ارتباط یک شخصیت ساده و روزمره را همراه دارد و با این حال اعمال زشتش زیر سؤال میرود.
ریچارد ساکلر یک شخص واقعی است که برای سودآوری بیشتر شرکت داروسازی پرودو دست به کارهایی می زند که اغلب آنها در سریال بهصورت مشخص بازگو میشوند. مثلا او با تحتفشار قراردادن پزشکان، بیمارستانها و داروخانهها، حداقل دوز مصرفی اکسیکانتین(OxyContin) را مقدار بالاتر از حد نرمال اعلام می کند تا بتواند مقدار بیشتری از داروی اعتیادآوری که تولید کرده است را بفروشد.
ریچارد ساکلر شخصیتی هیجانانگیز و دیدنی است. او شخصیتی فاقد احساس را نشان میدهد که هیچ توجهی به نتایج نقشههای ثروت اندوزیاش برای مردم جامعه ندارد. تنها چیزی که میتوان در چشمها و صدای او دید طمع و عقده حقارتی است که تلاش دارد جبرانش کند. ریچارد نیاز دارد تا با یک موفقیت بزرگ به چشم افراد خانوادهاش بیاید؛ او برای بالارفتن جایگاهش در خانواده هر کاری میکند.
یکی از ثروتمندترین خانوادههای آمریکایی که سخاوتمندی فراوانی برای کارهای خیریه و نوعدوستانه فرهنگی، پزشکی و مغزپژوهی از خود نشان داده، به خانواده ساکلر معروف است. دامنه فعالیت سخاوتمندانه این خانواده بسیار وسیع است. همه کمک فرهنگدوستانه و سخاوتمندانه این خانواده از راه سود فروش داروی ضددرد اکسی کانتین به وسیله شرکت دارویی پرودو فارما بوده است.
در سال ۱۹۹۵، و پس از تأیید افدیای آمریکا، داروی اکسی کانتین به بازار عرضه می شود (به عنوان داروی ضددرد طولانیاثر، با مقدار مصرف پایین و با خطر اعتیادآوری کمتر از ۱ درصد). شرکت پرودو در یک بررسی متوجه شد که دارو در ۵۰ درصد زنان بعد از جراحی زنان در پورتریکو اعتیاد آور بوده است، ولی پردو فارما این نتایج را مسکوت گذاشت و فروش همچنان بالا رفت. در اوایل سالهای ۲۰۰۰ که خطر اعتیاد دارو بالا گرفت، ریچارد ساکلر که در آن زمان رئیس کمپانی پرودو فارما بود، مردم را به دلیل سوء استفاده از دارو سرزنش کرد. اپیدمی اعتیاد بالا گرفت و تعداد زیادی از قربانیان این اعتیاد به روایتی ۲۰۰ هزار نفر فقط در آمریکا تا امروز جان باختهاند. اما ساکلر با نفوذ فرهنگی و پزشکی خود در مؤسسات معتبر دنیا به فروش دارو هرچه بیشتر ادامه داد و بیش از حدود ۳۵ بیلیون دلار تاکنون از فروش آن سود داشته است و به تازگی به کشورهای آمریکای لاتین و آسیایی نیز فروخته میشود.