روان رنجور

عشق فعال است، نه فعل پذیری؛ پایداری است نه اسارت. خصیصه فعال عشق را می توان چنین بیان کرد: عشق در درجه اول نثار کردن است نه گرفتن.

هورنای اضطراب اساسی(بنیادی) را احساس منزوی شدن، بیچارگی و بی‌پناهی در دنیایی که خطرناک و ترسناک است، می دانست.

مقاومت، واکنش مراجع در برابر فعالیت‌های درمانی است و هدفش ایجاد نوعی مزاحمت در فرایند درمان است. مراجع در جریان درمان باید از مقاومت‌های خود، آگاه شود.