ایگو مترادف با خود (Self)، شخصیت و منش نیست؛ بلکه ایگو، یک جور گماشته یا عاملیت یا سازمانی از کارکردهاست که تکلیفش میانجی گری میان غرایز و جهان بیرون است. پاره ای از کارکردهای ایگو تا اندازه ای هشیارانه عمل می کنند، مثل حل مسئله روزمره و برخی دیگر عملیاتی ناهشیارانه دارند، مانند استفاده شخص از مکانیسم های دفاعی خودکار.
در نوشته های تحلیلی اصطلاح مشابه دیگری هم به چشم می خورد: قدرتمندی ایگو. زمانی که میگوییم کسی از یک ایگوی قوی برخوردار است، یعنی می خواهیم بیان کنیم که او واقعیت های خشن و سخت را انکار یا تحریف نمی کند، بلکه قادر است راه هایی را برای مستولی شدن بر آنها پیدا کند.
لئوپولد بلّک (Leopold Bellak) در این آزمون، ۱۲ کارکرد یا عملکرد را برای ایگو معرفی کرده است و به تشریح ارزیابی آنها طبق روشی موسوم به سنجش عملکرد ایگو (EFA) پرداخته است. تقریباً در سرتاسر دنیا، EFA به عنوان معتبرترین ابزار جهت تخمین قدرتمندی ایگو شناخته شده است.