هارولد کلی(Harold Kelley) نظریه پیچیده ای را مطرح کرد که در آن به طور همزمان سه مجموعه از متغیرها در نظر گرفته می شود. نظریه وی را نظریه سه بعدی یا نظریه مکعبی می نامند.  این سه بعد عبارتند از:

  • ۱. هدف یا محرک (متعلق عمل)
  • ۲. عمل کنندگانی که آن رفتار را انجام می دهند
  • ۳. وضعیت یا بافتی که رفتار در آن رخ می دهد

فرض کنید مجید درباره غذایی که اخیرا در یک مهمانی خورده با اشتیاق صحبت می کند. به طور کلی، سه علّت عمده برای تمجید او وجود دارد: اولی مربوط به خود غذاست؛ شاید غذا واقعا عالی بوده است. دومین علت احتمالی تمجید، چیزی است مربوط به خود شخص؛ مجید واقعا عاشق آن نوع غذا بوده است؛ و سومین علت احتمالی مربوط می شود به موقعیت خاصی که وجود داشته است؛ آن روز، روز تولد او بوده و یا پس از مدت ها دوری از آشنایان توانسته در آن مهمانی شرکت کند و خوشحالیش باعث شده تا هر رویدادی در چشم او عالی به نظر آید. ما عمل را به هر یک از این سه طبقه ممکن است اِسناد دهیم: هدف، عمل کننده و یا وضعیت.

نظریه هارولد کلی برای هر رفتار سه وجه قایل است و اسناد را بر اساس این سه وجه انجام می‌دهد. وجه اول همرایی، یعنی آیا همه در آن موقعیت همان رفتار را داشته‌اند. وجه دوم تمایز، یعنی آیا در غالب موقعیت‌ها رفتار فرد همین‌گونه است. وجه سوم پایایی یا ثبات، یعنی آیا او همیشه در چنین موقعیتی همین رفتار را دارد یا فقط همین یکبار چنین رفتار کرده است.

یکی از نظریه‌های مهم در زمینه اسناد (Attribution) نظریه هارولد کلی است. وی منسجم‌ترین و جامع‌ترین تحلیل را از اسناد ابداع کرد و آن را الگوی تغییر همگام (Covariation model) نامید. اصل تغییر همگام بدین معناست که ما به دنبال یک همایندی بین رویداد خاص و علت خاص در موقعیت‌های متفاوت هستیم. اگر علت معینی همیشه با یک رویداد خاص همراه شود و آن رویداد در غیاب آن علت اتفاق نیفتد، ما این رویداد را به آن علت اسناد می‌دهیم. به عبارت دیگر، هرگاه علت باشد، رویداد هست و هرگاه علت نباشد رویداد نیز نخواهد بود. مثلا اگر هم‌اتاقی ما درست قبل از امتحانات بداخلاق می‌شود اما در سایر اوقات خوش‌اخلاق است، آیا می‌توان استنباط کرد او همیشه آدم بداخلاقی است، یعنی دارای چنین شخصیتی است؟ احتمالا خیر. برعکس، شاید این بدخلقی را به امتحانات اسناد دهیم. زیرا این بدخلقی تقریبا همیشه با امتحانات همراه است و در غیاب امتحانات اتفاق نمی‌افتد.

سه ویژگی رسیدن به اسناد 

به گفته کلی افراد سه نوع ویژگی را در تلاش برای دستیابی به اسناد به‌ کار می‌برند:

۱- تمایز چیزها (اشیاء)

آیا این شخص فقط در برخورد با این محرک خاص بدین‌گونه عمل می‌کند؟ آیا واکنش فرد در مورد محرک خاص، از واکنش‌های دیگر او متمایز است یا در برابر محرک‌های دیگر هم همین‌گونه عمل می‌کند؟ اگر متمایز باشد می‌گوییم تمایز بسیار است. مثلاً، اگر مجید تنها از این غذایی که در این مهمانی خورده، تمجید کند، رفتار او از درجه تمایز بالایی برخوردار است و اگر بیش تر اوقات از غذاهایی که در مهمانی ها می خورد تعریف کند، می توان گفت که رفتارش دارای تمایز پایینی است. تمایز بالا منجر به اِسنادهای بیرونی و موقعیتی می گردد.

۲- توافق یا هم رائی (همراهی با افراد)

آیا همراهی دیگران وجود دارد، یعنی دیگران نیز در این موقعیت همین‌گونه عمل می‌کنند؟ آیا افراد دیگر هم در چنین موقعیتی مانند دوستتان زیاد می‌خندند؟ هرچه شمار افرادی که به یک نحو واکنش نشان می‌دهند بیشتر باشد، توافق بیشتر خواهد بود. وقتی دیگران در واکنش به یک وضعیت مشابه یکسان عمل کنند، از همرأیی بالا صحبت می کنیم. اگر فقط عمل کننده است که این گونه رفتار می کند، همرأیی پایین می باشد. اگر همه کسانی که در آن مهمانی شرکت کرده اند از آن غذا تعریف کنند، باید مهمانی واقعا عالی بوده باشد. اما اگر فقط مجید از غذا تعریف کند و کس دیگری این کار را انجام ندهد، در این صورت، بیش تر اطلاعاتی در مورد مجید به دست آورده ایم تا در مورد مهمانی.

۳- ثبات یا همسازی (ثبات در طول زمان و موقعیت ها)

آیا این شخص همواره و در زمان‌ها یا موقعیت‌های دیگر نیز به این محرک به همین شیوه واکنش نشان می‌دهد؟ آیا دوستتان به این هنرپیشه، فقط در همین زمان این‌گونه واکنش نشان داد؟ هر چه واکنش شخص در طول زمان هماهنگی و ثبات بیشتری داشته باشد، همسانی فزون‌تر خواهد بود. مثلاً، مجید هر بار که در آن مهمانی غذا می خورد، همین احساس را دارد. وقتی همسانی پایین باشد، دادن اِسناد درونی یا بیرونی دشوار است. چه برای اِسنادهای درونی و چه برای اِسنادهای بیرونی، ثبات بالایی لازم است.

انواع اسناد

۱- اسناد بیرونی

برای آن که یک اسناد بیرونی داده شود آزمون‌های سه‌گانه باید به این نتیجه منتهی شوند: تمایز زیاد، توافق و ثبات بالا. در مثال فوق، علت واقعی خنده او شوخ‌طبعی و ظرافت کار ویژه هنرپیشه کمدی باشد، یعنی احسان فقط به این هنرپیشه و نه دیگران واکنش خاص نشان دهند(تمایز زیاد)، افراد دیگر نیز همین واکنش را به این هنرپیشه داشته باشند(توافق بالا) و او در این موقعیت و سایر موقعیت‌ها نسبت به این هنرپیشه همین واکنش را داشته باشد(ثبات زیاد).

۲- اسناد درونی

برای آن که یک اسناد درونی داده شود، باید تمایز و توافق کم و ثبات زیاد باشد. در مثال فوق، علت واقعی خنده، خلق و خوی عمومی خود اوست که به همه چیزهای خنده‌دار واکنش نشان می‌دهد، یعنی او به همه هنرپیشه‌های کمدی این‌گونه می‌خندد(تمایز کم)، افراد دیگر به این هنرپیشه کمدی این‌گونه نمی‌خندند(توافق پایین) و احسان در همه موقعیت‌ها و زمان‌ها نیز چنین است(ثبات زیاد).

۳- اسناد موقعیتی

برای آن که یک اسناد موقعیتی ساخته شود باید تمایز زیاد، توافق پایین و همسانی نیز کم باشد. یعنی دوستتان فقط به این هنرپیشه این‌گونه واکنش نشان داده است(تمایز زیاد)، افراد دیگر، این واکنش را به هنرپیشه نداشته‌اند(توافق پایین) و او فقط در این موقعیت چنین واکنشی داشته است(ثبات کم).

منبع :

  • روانشناسی اجتماعی یوسف کریمی
  • روانشناسی اجتماعی الیوت ارونسون