تفاوت زنان و مردان در رابطه جنسی

بر طبق آخرین تحقیقات انجام شده، نحوه پشیمانی زنان و مردان در قبال سکس با هم فرق دارد؛ زنان پشیمان می شوند که چرا بعد از سکس، آشنایی شان به یک رابطه جدی ختم نشده است؛ برعکس، مردان پشیمان هستند که چرا رابطه ایجاد شده، به سکس ختم نشده است.

دو محقق دانشگاه کالیفرنیا (Andrew Galperin & Martie Hazelton)، گزارش تحقیقاتی را منتشر ساخته اند که حاصل جمع بندی سه سنجش تهیه شده از ۲۴ هزار داوطلب بوده است. در این سنجش ها، زنان از کاری که انجام شده است پشیمان بودند (چرا با او همبستر شدم؟) و مردان، از عملی که صورت نگرفته است پشیمان بودند (چرا ملاقات ما به رختخواب ختم نشده است؟)

سه افسوس اصلی زنان این بود که چرا باکرگی ام توسط یک مرد نامناسب از دست رفت؟ چرا خیانت صورت گرفت و اینکه چرا آشنایی ام با یک مرد، سریع به سکس ختم شد؟

سه گلایه بزرگ مردان این بود که چرا اینقدر خجالتی بودم و نتوانستم تمایل جنسی ام را به او ابراز کنم؟ در جوانی، شیطنت جنسی ام به اندازه کافی نبود و در دوران مجردی، به اندازه کافی ماجراجوی سکسی نبودم.

تفاوت بارز دیگر گزارش منتشر شده این بود که بر عکس شایعات و باور عمومی، زنان از اینکه با مردهای غیر جذاب دیده شوند و یا رابطه داشته باشند خود را در آینده سرزنش خواهند کرد. در صورتی که بر عکس القابی که به مردان داده شده و آنها را اسیر و مجذوب زنان زیبا معرفی می کند احساس پشیمانی بخصوصی در این زمینه نداشته اند و از داشتن رابطه با زنان غیر جذاب پشیمان نبودند.

در انسانها و همه پستانداران، زنان باید وقت، انرژی و ریسک بیشتری را برای صیانت ذات و تکرار نسل پذیرا باشند. برای مردان، انتقال ژنتیک خود از طریق رابطه جنسی با کمترین هزینه، حتی در ۲۰ ثانیه نیز می تواند عملی شود. برای همین، رابطه های جنسی بدون تعهد، برایشان مقرون به صرفه تر است و شانس بچه داشتن شان را می توانند همیشه تکرار کنند.

میزان پشیمان شدن زنان، به خاطر شرایط اجتماعی و فرهنگی و احساساتشان، بیشتر است. زنان تخمک های محدودی دارند. در روزهای محدود ماه و فقط یک بار شانس ریسک کردن دارند ولی مردان برنامه ریزی شده اند که از دست دادن هر فرصتی برای آمیزش، برایشان ناخوشایند باشد.

۵ تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی

اولین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی آن است که مردان بیشتر از زنان به رابطه‌ جنسی فکر می‌کنند.

۵۴ درصد از مردان در مقایسه با ۱۹ درصد از زنان، هر روز یا چندین بار در روز به رابطه‌ی جنسی فکر می‌کنند. در حالت ایده‌آل، مردان چهار یا پنج بار در هفته و زنان یک یا دو بار در هفته، رابطه‌ی جنسی می‌خواهند. مردان فانتزی‌های جنسی و زنان فانتزی‌های رمانتیک‌ دارند. به‌طور کلی، مردان بیشتر از زنان پذیرای رابطه‌ی جنسی هستند. بنابراین، می‌توانیم نتیجه بگیریم مردان نسبت به زنان، برای رابطه‌ی جنسی، پیش‌نیازهای کمتری دارند.

پیش‌نیازهای زنان همیشه مربوط به نزدیکی احساسی نیست. گاهی‌اوقات، مربوط به خسته بودن یا عدم تمرکز یا نداشتن حس خوب یا ملاحظات دیگر است. شواهد کاملاً روشن است که علیرغم تمامی این پیش‌نیازها، مردان معمولاً آنها را نادیده می‌گیرند و در هر صورت، خواهان رابطه‌ی جنسی هستند. میل جنسی برای زنان، یک فشارسنج است. اگر زن شاد نباشد، استراحت نکرده باشد، مریض باشد یا احساس دوست داشته شدن نکند، پس لذت جنسی زیادی را تجربه نخواهد کرد.

زنان برای برقراری رابطه‌ جنسی نیاز به برقراری رابطه‌ عاطفی دارند و مردان برای برقراری رابطه‌ عاطفی، نیاز به رابطه‌ جنسی دارند.

دومین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی، عوامل هورمونی است

عوامل هورمونی، میل زن را کاهش می‌دهند. مثلاً حین شیر دادن به نوزاد، یائسگی و پس از آن. اغلب زنان حتی پس از یائسگی از رابطه‌ی جنسی لذت می‌برند (به شرطی که اندام تناسلی آنها یا به‌صورت طبیعی یا با کمک استروژن‌های موضعی، به اندازه‌ی کافی خیس شود). با وجود این، اگرچه آنها از رابطه‌ی جنسی لذت می‌برند، اما میل بسیاری از آنها به اندازه‌ی میل پیش از یائسگی‌شان نیست. اگرچه کار سختی است، اما مهم است که این مسائل را به خودتان نگیرید. بیماری‌های مزمن و بسیاری از داروها (از جمله داروهای ضدبارداری) نیز می‌توانند بر میل جنسی زنان اثر بگذارند. افسردگی، اضطراب و قربانی سوءاستفاده‌ی جنسی شدن در گذشته، همگی می‌توانند بر تجربه‌ی زن از لذت اثر بگذارند.

ذکر این نکته ارزشمند است که وقتی می‌گوییم زنان در مقایسه با مردان، پیش‌نیازهای بیشتری برای رابطه‌ی جنسی دارند و میل جنسی بسیاری از زنان با شروع یائسگی، کاهش می‌یابد، در مورد همه‌ زنان صادق نیست و زنان در تمامی سنین می‌توانند شهوت قوی جنسی داشته باشند. ما زوج‌هایی را می بینم که زن میل جنسی قوی‌تری از شریک خود دارد؛ این ویژگی زن از دید مرد شگفت‌انگیز، خستگی‌آور یا حتی تهدیدکننده است.

سومین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی آن است که مردان بیشتر از زنان آغازگر رابطه‌ جنسی هستند.

مردانی که همخانه‌ شریک جنسی‌شان هستند، بیشتر از مردان متاهل، آغازگر می‌باشند. با وجود این، در واکنش‌های مردان و زنان به آغاز رابطه‌ی جنسی، تفاوتی وجود ندارد. هم مردان و هم زنان، حدود ۷۵ درصد اوقات، به آغاز یا پیشنهاد رابطه‌ی جنسی، واکنش مثبت نشان می دهند. این شروع، اغلب به‌صورت غیرکلامی است. آنها با ارتباط احساسی و حال و هوای رمانتیک آغاز می‌کنند، سپس با مهربانی و بوسیدن و نوازش ادامه می‌دهند؛ و اگر سیگنال‌ها مثبت بود، وارد مرحله‌ی تماس شهوت‌انگیز می‌شوند.

نتیجه‌ی نهایی این است که از زن برای رابطه‌ جنسی تقاضا کنید. با این فرض که باقی موارد در شرایط خوبی باشد: او استراحت کرده است، با شما ارتباط عاطفی برقرار کرده است، استرس ندارد و احساس امنیت می‌کند، ۷۵ درصد شانس بله گرفتن دارید. مهمتر از همه این است که اگر «نه» شنیدید، به خودتان نگیرید. بازنده‌ها با نه شنیدن، عصبانی شده و حالت تدافعی به خود می‌گیرند. برعکس، قهرمان‌ها جملاتی از این دست می‌گویند: «عزیزم! امشب خیلی زیبا شدی، اما حوصله نداری، شاید وقت دیگه‌ای این کارو کنیم که حال تو هم بهتر باشه»، یا بهتر از این: «ممنون که بهم گفتی دل و دماغشو نداری. دوست داری چیکار کنیم الان؟ می‌خوای بریم پیاده‌روی یا پاپ‌کورن درست کنم و با هم یه فیلم ببینیم یا فقط حرف بزنیم؟». شانس این جور آدم‌ها خیلی بیشتر است.

چهارمین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی آن است که زن برای داشتن رابطه‌ جنسی عالی، اول باید با شما احساس نزدیکی و امنیت کند.

دو فرد غریبه هم می‌توانند اندام‌هایشان را به هم نزدیک کنند و رابطه‌ی جنسی برقرار کنند. نتیجه‌ی نهایی چندان هیجان‌انگیز نخواهد بود. این نوع رابطه‌ی جنسی، غیرصمیمی است و در نهایت می‌تواند احساس مبهم تهی بودن و عدم رضایت را به شما بدهد. بدون شک، رضایت جسمی وجود دارد، اما حقیقت این است که این نوع رابطه‌ی جنسی غیرشخصی فرق زیادی با خودارضایی ندارد.

پنجمین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی به «اثر ناسازگار» معروف است.

این ناسازگاری، اختلاف بین تراکم خون در اندام تناسلی (یک پدیده‌ کاملاً فیزیولوژیکی) و تمایل واقعی به رابطه‌ی جنسی (یک پدیده‌ روانشناسانه) است. شاید متعجب شوید اگر بدانید که مردان هنگام جمع شدن خون در اندام تناسلی‌شان، فقط ۵۰ درصد اوقات تمایل به رابطه‌ جنسی خواهند داشت. برای زنان، این مقدار فقط ۱۰ درصد است. این به آن معناست که برای تمام زنان و مردان، پدیده‌ تراکم خون در آلت تناسلی به ندرت به معنای وجود میل جنسی است. علاقه(به‌ویژه برای زنان) منجر به میل نمی‌شود.

راز تبدیل علاقه‌ فیزیولوژیکی به تمایل واقعی برای رابطه‌ جنسی، برقراری ارتباط ذهنی، قلبی و تناسلی است. به عبارت دیگر، مسئله فقط کاری که می‌کنید نیست، بلکه نحوه‌ انجام آن هم اهمیت دارد. فرقی نمی‌کند اتصال فقط برای یک شب یا در شب زفاف باشد. شما می‌خواهید پیتزایی باشید که او دوست دارد بارها و بارها آن را امتحان کند، نه پیتزایی که سرد است و کمی طعم مقوا می‌دهد.

منابع :

• گاتمن، جان (۱۳۹۵). اسرار دلربایی. ترجمه کامیار سنایی، مانیا خواجه. تهران. نشر نسل نواندیش.

• https://www.psychologytoday.com/blog/insight-therapy/

* درود بر شما که با حمایت خود و دعوت دیگران به مطالعه مقالات سایت، به من انگیزه می دهید. لطفا در کامنت ها و مباحثات شرکت کنید و پرسشگر باشید. جهت مشاوره آنلاین یا حضوری با شماره ۰۹۳۵۵۷۵۸۳۵۸ در تلگرام هماهنگ نمایید. *