آزمایش بکارت؛ اهانت‌آمیز یا اثبات کننده صفت کمال
سازمان ملل متحد اخیرا از کشورها و دولت مردان آنها خواسته است که فورا توصیه سازمان بهداشت جهانی در خصوص پایان دادن به تحقیر، تبعیض و آزمایش غیر علمی بکارت را در دستور کار خود قرار دهند. آزمایش بکارت در ایران و مسائل پیرامون آن از جمله مسائلی است که در سالهای اخیر فعالان حقوق زنان و کارشناسان نسبت به آن موضع گیری کرده‌اند و آن را “غیرانسانی” دانسته‌اند.
سازمان ملل در گزارشی که ماه گذشته میلادی منتشر کرد، اعلام کرد که معاینه اندام تناسلی زنان با استفاده از دو انگشت که توسط پزشکان و متخصصان به دلایل مختلف پزشکی انجام می شود، روشی علمی برای تشخیص بکارت نیست. این در حالی است که در بسیاری از کشورها، هنوز این روش برای تشخیص بکارت به کار می رود. علاوه بر این، در گزارش سازمان ملل آزمایش اجباری بکارت به طور کلی امری اهانت آمیز تلقی شده است.
ایران و مسئله بکارت
در مورد ایران آمار دقیقی وجود ندارد، اما آزمایش بکارت در این کشور گاه به دلایل مذهبی، عرفی یا حقوقی انجام می‌شود. در مواردی افراد به میل خود یا با فشار خانواده، با مراجعه به پزشک معتمد و یا پزشک قانونی برای کسب گواهی بکارت اقدام می کنند. چنین گواهینامه‌ای می‌تواند از سوی پزشک قانونی، پزشک عمومی یا متخصص زنان و زایمان صادر شود.
آزمایش بکارت در مواردی هم با حکم قضایی و تنها از سوی پزشکی قانونی صادر می‌شود. در این موارد مثلا اگر شخص شکایتی در مورد تجاوز تنظیم کند، این آزمایش صورت می‌گیرد، یا اگر شوهر و خانواده شوهر در مورد باکره نبودن عروس پرونده تشکیل دهند، به تشخیص قاضی، دستور آزمایش بکارت صادر می‌شود.
صفت کمال
از جمله مهمترین عواملی که موضوع “بکارت” را در جامعه ایران به موضوعی با اهمیت تبدیل کرده است، نگاهی است که فقیهان شیعه به این موضوع دارند. از جمله در فقه شیعه دختر باکره تنها با اجازه پدر اجازه ازدواج دارد.
این موضوع علاوه بر جنبه شرعی، از نظر عرفی هم اهمیت زیادی پیدا کرده است. به همین دلیل بعضی از خانواده‌ها در هنگام ازدواج به اجبار یا به خواست شخصی دختر درخواست انجام آزمایش بکارت می‌دهند. در مواردی خانواده دختر در زمان نامزدی و یا عقد، برگه بکارت دختر را به خانواده داماد می‌دهند که اگر به هر دلیلی این رابطه به ازدواج ختم نشد، موضوع بکارت بهانه نشود. اما فقط خانواده دختر نیست که به دنبال چنین آزمایشی است، در مواردی خانواده داماد هم خواستار انجام این آزمایش می‌شوند.
با تمام این اوصاف، آزمایش بکارت در ایران امر چندان متداولی نیست، در حالی که بر اساس گزارش اخیر سازمان بهداشت جهانی، این آزمایش در کشورهایی مانند افغانستان، اندونزی، مالزی، مصر، لیبی و اردن به عنوان یک آزمایش پزشکی امری متداول است.
در این کشورها عمدتا از معاینه با دو انگشت برای تشخیص بکارت استفاده می شود که به گفته سازمان ملل، روشی علمی نیست. آزمایش اجباری بکارت در قوانین بین‌المللی به‌عنوان نقض حقوق‌بشر شناخته شده و بر اساس ماده ۷ کنوانسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز ماده ۱۶ کنوانسیون منع شکنجه که بسیاری از کشورها هر دوی آنها را امضا کرده‌اند، عملی “غیر انسانی، بیرحمانه و اهانت‌آمیز” تلقی می‌شود.
منبع: بی بی سی فارسی