خودکشی نمایشی
استفاده از روش های كم خطر مانند مصرف دارو در خودكشی های نمایشی
خودکشی نمایشی به گونه‌ای از خودکشی گفته می‌شود که فرد در آن واقعاً قصد مردن ندارد و صرفاً برای جلب توجه اقدام به مصرف بیش از حد دارو می‌نماید.
خودکشی نمایشی به گونه‌ای از خودکشی گفته می‌شود که فرد در آن واقعاً قصد مردن ندارد و صرفاً برای جلب توجه اقدام به خود آزاری یا مصرف بیش از حد دارو می‌نماید. این مفهوم نخستین بار توسط نورمن کریتمن استفاده شد. خودکشی نمایشی یکی از پر اهمیت ترین مسائل در زمینه بهداشت عمومی قلمداد می‌شود؛ چرا که یکی از بازرترین نشانه هایی است که خودکشی موفق فرد در آینده را پیش بینی می‌کند.
مطالعات حاکی از آن است که بیش از نیمی از اشخاصی که خودکشی موفق داشته‌اند، قبلاً یک یا چند بار نیمه خودکشی را تجربه کرده بودند. این نوع از خودکشی بیشتر در میان جوانان شایع است.
استفاده از روش های کم خطر مانند مصرف دارو در اقدام به خودکشی های نمایشی، زیاد دیده می شود. باید بر جدی تلقی کردن تهدیدهای افراد و اقدام به خودکشی آنها بطور نمایشی تاکید کرد، چرا که ۷۰ تا ۸۰ درصد اقدام کنندگان به خودکشی پیش از اقدام جدی، نیت خود را با کسی در میان می گذارند که البته مورد توجه قرار نمی گیرد.
معمولا اقدام کنندگان به خودکشی یکسری توجیهات و بهانه‌ها را تحت این عنوان مطرح می‌کنند: «تنها بخاطر خود به زندگی‌ام پایان نمی‌دهم؛ بلکه بخاطر مشکلات جامعه و سایر همسالانمان اقدام به خودکشی کرده‌ام». این در حالیست که به واقع همه این مسائل، سرپوشی بر بیماری روانی این افراد است، چرا که در غیر این صورت، فرد برای حل مشکلات و مسائل پیش رو، راه حل بهتری انتخاب می‌کرد.
اختلال اسکیزوفرنی، دو قطبی، افسردگی و اختلال شخصیت مرزی به عنوان اصلی‌ترین موارد منجر به خودکشی، شناخته می شود. در موارد خفیف‌تر، فرد ممکن است به این بیماری‌ها مبتلا نبوده اما در مقابله با استرس ها بسیار شکننده باشد، بطوری که تحت تاثیر استرس، اقدام به خودکشی را برمی‌گزیند.
یکی از ویژگی های شخصیت نمایشی عدم بلوغ عاطفی و خود محوری است. این افراد دچار نوعی خودشیفتگی شده و نسبت به ارزیابی دیگران یا انتقاد آنها احساس حقارت می کنند و از سطحی بودن رنج می برند، تا آنجا که از لحاظ روانی نیازمند جلب توجه دایمی دیگران هستند.
بدین ترتیب تمایل به جلب توجه، مهمترین ویژگی مبتلایان به این اختلال شخصیتی است تا آنجاکه به هر کار غیرعادی دست می‌زنند و به هر ترتیب می‌کوشند توجه دیگران را حتی با خودکشی و پایان بخشیدن به زندگی، به خود جلب کنند، از این رو اقدام به خودکشی‌های نمایشی و حملات غش و ضعف در برابر ناکامی‌ها برای رسیدن به خواسته‌ها در زنان و مردان «هیستریونیکی» زیاد به چشم می‌خورد. منظور این افراد از خودکشی ایجاد احساس گناه در اطرافیان یا جلب نظر برای رسیدن به خواسته‌ها است و معمولا قصدی مبنی بر مرگ در میان نیست.