ویژگی افراد خودتخریب‌گر
خودتخریب‌گرها دیگران را عامل شکست خود می‌دانند
خود تخریبی چه خفیف و چه شدید، ناشی از خشم است. خشمی که معطوف به خود است و پیامدهای منفی بسیاری دارد.
بسیاری از انسان‌ها در زندگی باعث شکست خود می‌شوند. آنها خود تخریب‌گرها هستند. بعضی از مردم بزرگ‌ترین دشمن خودشان هستند و همیشه در حال ایجاد دام‌هایی هستند که سرانجام خود در آنها گیر می‌افتند. این مسئله هیچ ارتباطی به هوش ندارد. خود تخریب‌گرها معمولا انسان‌های باهوشی هستند، اما فقط بخش کوچکی از قدرت تفکر خود را در جهت فعالیت‌های سازنده به کار می‌گیرند. خود تخریب‌گرها معمولا انسان‌هایی کاملا منطقی و بهنجار هستند.
کسی که آگاهانه و ناآگاهانه رفتارهایی داشته باشد که در کوتاه مدت و دراز مدت به جسم و روان وی صدمه بزند، دست به خود تخریبی زده است. رفتارهای خود تخریب‌گرانه بسیار وسیع‌اند. بعضی از آنها در زندگی بسیاری افراد آنچنان جا افتاده‌اند که دیگر عادی به نظر می‌رسند، مثل مصرف سیگار، پرخوری، مصرف الکل و…. برخی دیگر از رفتارهای خودتخریبی خطرناکند، مانند خودزنی، اقدام به خودکشی، مصرف مواد مخدر، اقدام به رفتارهای پرخطر و….
کارل آبراهام اولین روانکاوی بود که به وجود تلاش‌های خودتخریبی در موقعیت‌های بالینی پی برد. زیگموند فروید نیز اصطلاح «واکنش منفی نسبت به درمان» را در مورد این پدیده‌ی عجیب به کار برده است. فروید می‌گوید درست در زمانی که همه‌ی شواهد حاکی از آمادگی بیمار برای بهبود است، این افراد در مرحله‌ی مداوا به طرز عجیبی واکنش منفی نشان داده‌اند.
رفتارهای خود تخریبی می تواند به عنوان مکانیسم مقابله ای برای رویارویی با استرس، فشار، خواسته های اجتماعی و دیگر بحران های عاطفی باشد. رفتارهای مخرب پناهگاهی امن و فضایی است آشنا برای فرار از احساس های منفی ناشی از عدم اعتماد به نفس و یا احساس بی ارزشی، زمانی که فرد در موقعیت های اجتماعی خود را ناتوان می بیند.
خود تخریبی چه خفیف و چه شدید، ناشی از خشم است. خشمی که معطوف به خود است و پیامدهای منفی بسیاری دارد.
اگر خشم ناهشیار به قدر کافی و طی یک دوره طولانی روی هم انباشته شود، در معرض خطر این نوع واپس روی و استفاده از روش های کودکانه بیرون ریختن خشم از طریق زیان وارد کردن به فرصت های خود قرار داریم. این آخرین راه ممکن برای مبارزه با یأس است. این روش می تواند اراده ی انسان برای زندگی کردن را از میان ببرد. این آخرین راه برای تصفیه حساب با افرادی است که نسبت به ما بی مهری کرده اند و ما را به این نقطه کشانده اند.
به طور خلاصه، مکانیزم عمل این نوع واکنش ها به شرح زیر است: من خشم خود را از طریق عدم توانایی در ادامه زندگی و عدم توانایی در تطبیق یافتن با جامعه به عنوان یک انسان عادی، بیرون می ریزم. افراطی ترین شکل این الگو، خودکشی است. خودکشی نهایی ترین شکل انتقام از والدینی است که کودکاشان را به قدر کافی دوست ندارند، یا انتقام از کسی است که آخرین ضربه را به شخص وارد کرده است.
ویژگی های افراد خود تخریب گر:
- خودتخریب‌گرها دیگران را عامل شکست خود می‌دانند
- خودتخریبی با اندوه و افسردگی همراه است
- خودتخریب‌گرها، نیاز به رنج کشیدن دارند
- خودتخریب‌گرها رفتاری خام، وابسته و کودکانه دارند
- در مورد مسائل مهم زندگی خود تصمیم‌های بسیار بدی می‌گیرند
- خود را در معرض تحقیر و سوء استفاده قرار می‌دهند
- کمال گرا هستند
- در همرنگی با جماعت اهل افراط و تفریط هستند
- از ارزیابی واقع‌بینانه‌ی زندگی خود گریزان هستند
- از شکوفایی استعدادهای خود روی‌گردان هستند