انواع کژکاری های جنسی
کژکاری‌های جنسی، اختلالاتی در کارکرد جنسی افراد هستند
کژکاری های جنسی شامل فقدان میل جنسی، عدم حفظ یا دستیابی به نعوظ، انزال زودرس یا دیررس، عدم دستیابی به ارگاسم و مشکل دخول و درد تناسلی هستند.
کژکاری های جنسی یا اختلال عملکرد جنسی(sexual dysfunction)، اختلال هایی هستند که رفتارهای منحرف محسوب نمی شوند و دیگران را قربانی نمی کنند. این نابهنجاری های جنسی به نابهنجاری در پاسخدهی و واکنش های جنسی فرد اشاره دارند.
ویژگی های کژکاری های جنسی
کژکاری های جنسی، معمولا بر حسب روابط صمیمی و تقریبا همیشه در بستر انتظارات و ارزش های فرهنگی درباره آنچه عملکرد جنسی بهنجار را تشکیل می دهد، تعریف می شود. نمی توان گفت چه نوع فعالیت جنسی ای درست است؛ آنچه را که یک نفر کژکار می داند، دیگری شاید سالم و بهنجار بداند. گاهی افراد خود را مبتلا به کژکاری های جنسی می دانند بدون اینکه بدانند رفتارشان تا چه اندازه ای در دامنه رفتار بهنجار قرار دارد.
باید به خاطر بسپارید که آیا فرد در مورد رفتارش احساس پریشانی می کند یا نه؟ گاهی کژکاری های جنسی، علایم یا نشانه های مشکلاتی در زندگی فرد هستند که مستقیما به مسایل جنسی ربط ندارند. برای مثال کسی که از استرس های مربوط به شغل یا مسایل خانوادگی، خیلی ناراحت است، امکان دارد به مشکلات عملکرد جنسی مبتلا شود.
برخی از مشکلات جنسی با مسایلی در چهارچوب رابطه ای خاص یا تجربیاتی در گذشته فرد ارتباط آشکاری دارند. برای مشخص کردن کژکاری به چند تمیز باید اشاره کرد:
- آیا کژکاری جنسی ناشی از عامل روانی، مانند افسردگی یا مشکلات رابطه است یا به علت ترکیب عوامل روانی و عوامل جسمانی، نظیر بیماری یا مصرف مواد است.
- مشخص کردن کژکاری های جنسی دایمی، اکتسابی، موقعیتی یا فراگیر. کژکاری های دایمی از هنگام شروع فعالیت جنسی وجود داشته است، کژکاری اکتسابی بعد از یک دوره فعالیت طبیعی به وجود آمده است، کژکاری های موقعیتی فقط در اثر انواع خاصی از تحریک جنسی، موقعیت ها یا شریکان جنسی روی می دهد، در حالی که کژکاری های فراگیر محدودیت ندارند.
مسترز و جانسون چهار مرحله چرخه پاسخ جنسی را مشخص کرده اند:
- بر انگیختگی (Arousal) : در مرحله بر انگیختگی، میل جنسی فرد افزایش می یابد و بدن برای آمیزش جنسی آماده می شود (لیز شدن واژن در زن، نعوظ آلت در مرد).
- فلات (Plateau) : در این مرحله، تهییج جنسی ادامه می یابد.
- ارگاسم (orgasm) : در مدت ارگاسم(اوج لذت جنسی)، فرد انقباض های عضلانی را در ناحیه تناسلی تجربه می کند که با احساس شدید لذت همراه است.
- رفع (resolution) : مرحله رفع، دوره برگشت به حالت فیزیولوژیکی عادی است.
برخی افراد مبتلا به کژکاری های جنسی، میل جنسی کمی دارند یا هیچ میلی ندارند. برخی دیگر، در مرحله خاصی از انگیختگی جنسی تاخیر دارند یا اصلا برانگیخته نمی شوند. بعضی ها شدیدا برانگیخته می شوند اما قادر نیستند ارگاسم را تجربه کنند. برخی از افراد خیلی سریع مراحل انگیختگی تا ارگاسم را طی می کنند. در برخی موارد شریک جنسی فرد از آنچه به نظر می رسد انحراف غیر قابل قبول از فعالیت جنسی مطلوب است، ناراحت می شود. سایر کژکاری های جنسی از تجربه درد به جای لذت بردن در مدت آمیزش جنسی حاصل می شوند. کژکاری های جنسی، نشانه های مستمر و مکرر دارند.
گاهی مسایل روانی دیگری مبنای مشکلات جنسی هستند. برای مثال میل جنسی کم در فرد افسرده دلیلی برای تشخیص کژکاری جنسی نیست بلکه بخشی از افسردگی است.
کژکاری های جنسی می توانند مبنای جسمانی و روانی داشته باشند و اغلب بین عوامل جسمانی و روانی تعامل وجود دارد. گاهی افراد از این موضوع غافل می شوند که تمام مشکلات مربوط به عوامل هیجانی نمی باشد و مشکل جنسی می تواند با بیماری جسمانی، دارو، و سلامت عمومی ارتباط داشته باشد. برای مثال بیماری دیابت موجب مشکلات نعوضی در مردان می شود.
مشکلات جنسی می توانند کاملا به طور بی آزاری شروع شوند، اما بعدا به علت نگرانی از این مشکل، به مسئله جدی تری تبدیل شوند؛ این فرایند می تواند به سرعت تبدیل به کژکاری شود.
مسترز و جانسون معتقدند اغلب مشکلات موجود در کژکاری های جنسی ناشی از نظاره گری(Spectatoring) است. تجربه ای که طی آن فرد احساس می کند هنگام فعالیت جنسی بیش از حد خودآگاه است، طوری که انگار عملکرد خود را هنگام آمیزش جنسی ارزیابی و کنترل می کند. شخص ممکن است به قدری ذهن خود را به عملکردش مشغول کند که از خود تجربه جنسی غافل شود؛ مثلا مردی که ترس شدیدی در مورد از دست دادن نعوظ داشته است، اگر در حین آمیزش تایید شود، دفعه بعد با اضطراب بیشتری اقدام به رابطه جنسی می کند.
انواع کژکاری های جنسی
اختلال میل جنسی کم کار (hypoactive sexual desire disorder) :
فرد مبتلا به طرز غیر عادی، علاقه کمی به فعالیت جنسی دارد. نه در جستجوی روابط جنسی است، نه آنها را تصور می کند و نه اینکه دوست دارد زندگی جنسی فعالی داشته باشد. پریشانی مرتبط با این اختلال معمولا در حیطه روابط صمیمی است. به احتمال زیاد افراد در نتیجه سایر مشکلات روانی، نظیر افسردگی، آسیب جنسی قبلی، عزت نفس پایین، تصور بد از بدن، خصومت میان فردی، یا کشمکش های قدرت در رابطه، به این اختلال دچار شوند. برای مثال مردی که کنترل انزال ندارد، ممکن است به علت شرمندگی و نگرانی از این مشکل، علاقه خود را به آمیزش جنسی از دست بدهد.
اختلال بیزاری جنسی (Sexual aversion disorder) :
با بیزاری و اجتناب از تماس تناسلی با شریک جنسی مشخص می شود که پریشانی شخصی یا مشکلات میان فردی به بار می آورد. چنین فردی ممکن است به مسایل جنسی علاقه داشته باشد و از خیال پردازی های جنسی لذت ببرد، اما از فکر اینکه با کسی فعالیت جنسی داشته باشد، منزجر می شود.
این واکنش در برخی فراگیر است و آنها از کلیه رفتارهای صمیمانه جنسی، از جمله بوسیدن و بغل کردن بیزارند. در برخی دیگر این بیزاری به جنبه های خاصی از مسایل میان فردی مانند، دخول واژنی یا بوی اندام تناسلی محدود می شود. واکنشها از اضطراب ملایم تا حملات وحشت زدگی نوسان دارند. افراد مبتلا از انزجاری که نسبت رفتار جنسی احساس می کنند ناراحت هستند و احساس می کنند نسبت به برقرار کردن روابط صمیمانه مقاوم هستند. آنها به علت واکنش آشفته ای که به تصور آمیزش جنسی نشان می دهند، معمولا با همسر(پارتنر) خود اختلاف پیدا می کنند. این افراد فقط سالی یک یا دو بار فعالیت جنسی دارند که می تواند در رابطه تک همسری بلند مدت، مایه نگرانی باشد.
مسترز و جانسون چهار علت را برای این اختلال مشخص کرده اند:
- نگرش های شدیدا منفی والدین در مورد مسایل جنسی
- سابقه آسیب جنسی مانند تجاوز جنسی یا زنا با محارم
- وارد کردن فشار جنسی مداوم توسط همسر در رابطه ای دراز مدت
- سردرگمی هویت جنسی در مردان
اختلال انگیختگی جنسی در زن (Sexual arousal disorder) :
زن مبتلا به طور مداوم یا مکرر قادر نیست به فعالیت جنسی، پاسخ بر انگیختگی جنسی (لیز شدن و تورم واژن) بدهد یا آن را حفظ کند. نتیجه آن پریشانی شخصی یا مشکل میان فردی با همسر است. میل به فعالیت جنسی همچنان وجود دارد و برخی زنان مبتلا مخصوصا زمانی که کلیتوریس آنها عمیقا تحریک شود، مثلا با یک ویبراتور می توانند ارگاسم داشته باشند. اما هنگام آمیزش جنسی عادی، بدن آنها بدون واکنش می شود و واکنش فیزیولوژیکی طبیعی تورم و لیز شدن واژن را تجربه نمی کنند. در نتیجه، دخول آلت مردی ممکن است موجب ناراحتی زیاد و احتمالا درد شود.
اختلال نعوضی در مرد (male erectile disorder) :
عبارت است از ناکامی محدود یا کامل و مکرر در رسیدن به نعوظ یا حفظ کردن آن در مدت فعالیت جنسی، که باعث می شود مرد احساس پریشانی کند یا در روابط صمیمی خود با مشکلات میان فردی مواجه شود. مردان مبتلا، به مسایل جنسی علاقه دارند؛ برخی می توانند با آلت تناسلی شل و آویخته انزال کنند، اما میزان لذت آنها کمتر است. این اختلال موجب پریشانی هیجانی و شرمندگی می شود و ممکن است فرد کلا از آمیزش جنسی با همسر خودداری کند. برخی مردان از همان آغاز مواجهه جنسی دچار این مشکل می شوند؛ مردان دیگر، می توانند به نعوظ برسند، اما وقتی می خواهند اقدام به دخول کنند، یا لحظه ای بعد از آن، نعوظ را از دست می دهند.
مردان مبتلا، هنگام خودارضایی مشکل نعوظی ندارند. این اختلال می تواند دایمی یا اکتسابی یا منحصر به یک شریک جنسی باشد. در ۱۵ تا ۳۰ درصد مردان مبتلا این مشکل به مرور زمان برطرف می شود، که علت برطرف شدن آن معمولا در شدت یا کیفیت رابطه است.
اختلال ارگاسمی در زن (female orgasmic disorder):
ناتوانی در رسیدن به ارگاسم یا تاخیر ناراحت کننده در دستیابی به ارگاسم را گویند. برخی زنان در تمام موقعیت ها نمی توانند به ارگاسم برسند؛ برای برخی دیگر، این مشکل موقعیتی است. آنها ممکن است بتوانند به وسلیه خود تحریکی یا به کمک شریک جنسی ای که به رفتارهای جنسی غیر از آمیزش می پردازد به ارگاسم برسند.
ارگاسم در زنان دامنه ای از تجربیات را در بر می گیرد. تعدا کمی از زنان می توانند صرفا با پرداختن به خیال پردازی های شهوانی، تحریک پستانها، یا بوسیدن به ارگاسم برسند. ۲۰ تا ۳۰ درصد زنان می توانند از طریق فقط آمیزش جنسی، بدون تحریک مستقیم کلیتوریس به ارگاسم برسند. برخی زنان می توانند در مدت آمیزش جنسی به ارگاسم برسند اما فقط در صورتی که با تحریک دستی کلیتوریس کمک شده باشد. در رده بعدی زنانی قرار دارند که نمی توانند با شریک جنسی به ارگاسم دست یابند، اما می توانند خود را تا رسیدن به ارگاسم تحریک کنند. در نهایت ۸ درصد زنانی هستند که هرگز ارگاسم نداشته اند. اغلب دو گروه آخر را مبتلا به کژکاری جنسی می دانند.
اختلال ارگاسمی در مرد :
این اختلال می تواند فراگیر یا موقعیتی باشد. مردان مبتلا به اختلال ارگاسمی فراگیر، در هر موقعیتی نمی توانند به ارگاسم برسند، درحالی که مردان مبتلا به اختلال ارگاسمی موقعیتی، در موقعیت های خاص مانند آمیزش جنسی، اما نه در مدت خود ارضایی، مشکل دارند. آنها ممکن است در مدت آمیزش کاملا برانگیخته شوند اما نمی توانند با شریک جنسی خود به ارگاسم برسند.
این اختلال از تاخیرهای موقعیتی خفیف در انزال تا ناتوانی کامل در رسیدن به ارگاسم نوسان دارد. گروهی از مردان قبل از انزال کردن، سکس را به مدت زیادی طول می دهند. گروهی از مردان برای رسیدن به ارگاسم، به تحریک اضافی نیاز دارند، آنها فقط در صورتی ممکن است به ارگاسم برسند که به صورت دهانی یا دستی تحریک شده باشند. در رده بعدی مردانی قرار دارند که فقط به هنگام استمنا می توانند به ارگاسم برسند. و در نهایت مردانی که صرف نظر از شرایط، غیر ممکن است به ارگاسم برسند. در هریک از این موارد، نگرانی مرد در مورد این مشکل یا مشکلات میان فردی ای که در روابط نزدیک اش پدید می آیند، پریشانی روانی به بار می آورند.
انزال زودرس (Premature Ejaculation):
مرد مبتلا هنگام آمیزش جنسی، قبل از اینکه دوست داشته باشد، و حتی قبل از دخول، به ارگاسم می رسد؛ بنابراین، ارضای جنسی کمی را احساس می کند یا اصلا ارضا نمی شود. از آمیزش جنسی و جذب شدن به شریک جنسی خود لذت می برد، اما به محض اینکه به لحظه بر انگیختگی می رسد، کنترل خویش را از دست می دهد. معمولا انزال زودرس با کلیه شریکان جنسی او روی می دهد، زیرا مشکل این است که او کنترل ارادی بر بازتاب های انزالی خود را یاد نگرفته است. انزال زودرس بیشتر نزد مردان جوان شایع است، شاید به این علت که آنها فاقد پختگی و تجربه هستند.
اختلال های درد جنسی
تجربه درد همراه با آمیزش جنسی، با عنوان مقاربت دردناک(dyspareunia) یا واژینیسم(vaginismus) تشخیص داده می شود. مقاربت دردناک که مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می دهد، درد اندام تناسلی قبل از، به هنگام، یا بعد از آمیزش جنسی را به صورت مکرر یا مستمر، شامل می شود. واژینیسم که فقط زنان به آن مبتلا می شوند، عبارت است از انقباض های غیر ارادی مکرر یا مستمر عضلات بیرونی مهبل. معمولا زنی که برانگیخته جنسی می شود، انبساط عضلات مهبل را تجربه می کند، اما زن مبتلا به واژینیسم، دچار انقباض عضلات می شود به طوری که دخول غیر ممکن یا دردناک است. خیلی از زنان مبتلا به واژینیسم در واکنش به هر گونه تلاش برای دخول مهبلی، از جمله اقداماتی برای فروکردن تامپون(tampon) و معاینات لگن خاصره توسط پزشکان، دچار انقباض های عضلانی مشابه می شود.
نظریه ها و درمان کژکاری های جنسی
مردی ممکن است به علت تعارض هایی که در مورد نزدیکی جسمانی دارد به ارگاسم بازداری شده، دچار شود. مرد دیگری می تواند به علت اختلال جسمانی، مانند بیماری پروستات دچار همین مشکل شود. برخی اختلال های جنسی از مشکلات جسمانی، برخی از مشکلات روانی و برخی دیگر تعامل این دو حاصل می شوند.
دیدگاه زیستی
فرایندهای جسمانی، مانند بیماری، عوامل تغذیه و حتی خواب می توانند موجب مشکلات جنسی شوند یا آنها را تشدید کنند. تعدادی از موارد کژکاری های جنسی بیانگر مشکلات زیستی هستند. برای مثال، فقدان میل جنسی، ممکن است از پایین بودن سطح هورمون جنسی مردانه (تستوسترون) ناشی شود، هورمونی که در فعال کردن سائق جنسی مردان و زنان نقش مهمی دارد.
برخی تجربیات جنسی می توانند میل جنسی را تقویت کنند. برای مثال، مصرف یک لیوان نوشیدنی(شراب) باعث می شود برخی افراد احساس آرمیدگی بیشتری کنند و پذیرای نزدیکی جنسی شوند.
بیماری های گوناگون ارتباط مستقیمی با مشکلات جنسی دارند. برخی بیماری ها، نظیر عفونت مجاری ادرار کاملا آشکارا هستند، اما اختلال های عصب شناختی و قلبی – عروقی، بیماری کبد یا کلیه، نابهنجاری های هورمونی و مشکلات مربوط به هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز از جمله بیماری هایی هستند که تا این اندازه آشکار نیستند. دیابت می تواند به رگهای خونی و عصب ها، از جمله آنهایی که برای آلت مرد خون تأمین می کنند صدمه وارد کند و به کژکاری نعوظی منجر شود (مشکل رسیدن به نعوظ یا حفظ کردن آن).
تعدادی از مواد شیمیایی (داروها و مخدرها) نیز بر فعالیت جنسی تاثیر می گذارند. برای مثال مقدار کمی الکل می تواند میل جنسی را تقویت کند؛ با این حال مقدار زیاد الکل می تواند مانع از پاسخدهی جنسی شود. آمفتامین ها و کوکائین با تحریک دوپامین و نور اپی نفرین باعث افزایش میل جنسی می شوند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای می تواند عملکرد جنسی را مختل کنند، فعالیت عصبی پاراسمپاتیک را که در انگیختگی جنسی درگیر است، کاهش می دهند. داروهای افسردگی، مانند بازدارنده های بازجذب سروتونین(ssri) موجب تاخیر در انزال می شوند؛ مرد مبتلا به انزال زودرس آن را مفید می داند و این یک گزینه درمانی برای اوست.
کژکاری نعوظی بیش از نیمی از موارد ناشی از مشکلات عروقی، عصب شناختی، هورمونی، یا ضعف عملکرد به علت داروها، الکل، و سیگار کشیدن می باشد. در صورتی که علت کژکاری نعوضی ناشی از عوامل روانی باشد درمان فردی یا زناشویی توصیه می شود. در صورتی که علت جسمانی باشد از چند مداخله استفاده خواهد شد که تهاجمی ترین درمان کاشتن آلت مصنوعی، مانند میله یا وسیله قابل باد کردن از طریق جراحی است. روش دیگر تزریق دارویی به آلت مرد است که موجب نعوظ می شود. و سرانجام ویاگرا (سیلدانفیل) درمان این اختلال را متحول کرده است.
دیدگاه روانشناختی
در زنان تاریخچه سو استفاده شدن جنسی، تحصیلات و علت ها زیستی، مانند سلامت جسمانی و سابقه بیماری های جنسی منتقل شده، ربط دارد. در مردان، پریشانی روانی، روابط آشفته، و نارسایی های روانی-اجتماعی خاص در موقعیت های جنسی نقش مهمی می توانند داشته باشند. در هر دو جنس افسردگی با کاهش میل و عملکرد جنسی ارتباط دارد. تعدادی از داروهای ضد افسردگی سائق جنسی را بسیار کاهش می دهد. افراد سالخورده از لحاظ جسمی کمتر فعال اند که تا اندازه ای به علت تغییرات جسمانی اما ناشی از عوامل اجتماعی (دسترسی کمتر به شریکان جنسی) و عوامل فرهنگی (نظیر اعتقاد به اینکه افراد سالخورده به مسایل جنسی علاقه ای ندارند) است.
برای درمان زنانی که سن یائسگی را پشت سر گذاشته اند، ترکیبی از مکمل های هورمونی و در صورت لزوم همراه با درمان روانی-جنسی توصیه می شود.
در حال حاضر، روش های درمان به مدل هایی متکی هستند که عوامل جسمانی، آموزشی، نگرشی، درون روانی و میان فردی را ادغام می کنند. هدف اصلی این است که توجه از نگرانی درباره عملکرد جنسی به لذت شهوانی ناشی از تماس جنسی متمرکز شود. این نیز اهمیت دارد که زن و شوهر امیال جنسی خود را آشکارا به یکدیگر منتقل کنند(تمرکز بر احساس). زوج ها به نوبت یکدیگر را به صورت غیر جنسی اما محبت آمیز تحریک می کنند، بعد به تدریج ظرف یک دوره زمانی به سمت تحریک تناسلی پیشروی می کنند. در مرحله مقدماتی، آمیزش جنسی ممنوع است. زن و شوهر می توانند یاد بگیرند یکدیگر را به شیوه های جدیدی تحریک کنند که قبلا آنها را امتحان نکرده بودند و در این راستا ارتباط جنسی خود را بهتر کنند.
روش های رفتاری دیگری برای درمان انزال زودرس، فن فشردن(squeeze technique) و روش توقف-شروع(stop-start procedure) توصیه شده است. با تمرین مکرر این روش ها، مرد می تواند پاسخ انزال خود را بیشتر کند. برای درمان اختلال ارگاسمی و واژنیسم زنان از فنونی مانند استفاده از لرزاننده و اشیای استوانه ای شکل از پیش لیز شده کوچکی به نام واژن گشا (dilator) می توان اشاره نمود. اغلب مشکلات جنسی چند جنبه ای هستند و به روشی نیاز دارند که به عوامل رابطه ای و درون روانی توجه داشته باشد. خیلی از مشکلات جنسی حاصل تعارض های درون روانی هستند، درمان موفقیت آمیز این مشکلات، کاویدن تعارض و ریشه های آن را ایجاب می کند.
ارگاسم بازداری شده می تواند با مشکلات درون روانی نظیر تربیت مذهبی خشک، خصومت شدیدا منع شده، احساس های گوناگون درباره شریک جنسی، یا تعارض های ناهشیار در مورد میل جنسی ارتباط داشته باشد.
در روش کاپلان معمولا کاوش تعارضات را تا آنجا ادامه می دهند که برای حل کردن مشکلات جنسی ضرورت دارد و تمرین های جسمی را که با نزدیکی جنسی بیشتر ارتباط دارند توصیه می کنند. مشخص کردن این موضوع که آیا مشکل جنسی بیانگر رابطه خراب شده است یا نه، اهمیت زیادی دارد. در این صورت درمانگر باید روی بهبود بخشیدن ارتباط بین زوجها به جای مشکل جنسی تمرکز کند.
دیدگاه اجتماعی-فرهنگی
انتظارات فرهنگی می تواند در مشکلات جنسی مردان و زنان منعکس شود، به طوری که مردان احساس کنند باید در رابطه جنسی مردانه عمل کنند و زنان احساس کنند که باید نقش زنانه منفعل و وابسته را بپذیرد. اختلاف بین ترجیحات شخصی فرد و این هنجارهای فرهنگی می توانند تعارض ایجاد کنند و از این رو، مانع از فعالیت جنسی شوند. درمان باید هم روی علت تعارض آنها و هم بر روی رفتارهای جنسی نارضایت بخش متمرکز شود.
شایستگی جنسی، مانند شایستگی های دیگر، بر آگاهی و مهارت استوار است و عمدتا از تجربیات یادگیری حاصل می شود. گرچه آمیزش جنسی نوعی عملکرد طبیعی است، ما از طریق کوشش و خطا، با صحبت کردن درباره میل جنسی و مطالعه کردن درباره آن، و شاید با تماشا کردن فیلم های جنسی، یاد می گیریم چه چیزی باعث می شود که ما و دیگران احساس خوبی داشته باشیم. بسیاری از افراد به خاطر نداشتن آگاهی و آزمایشگری، شایستگی جنسی را فرا نمی گیرند.
این عقیده غیر منطقی که مرد می داند که از لحاظ جنسی چه کاری انجام دهد، یا باید بداند که چه کاری انجام دهد، فشار زیادی را به زوج ها وارد می آورد. این عقیده غیرمنطقی باعث می شود که بسیاری از مردان جویای آگاهی علمی درباره مسایل جنسی نباشند یا حتی از همسر خود نپرسند که چه چیزی را دوست دارد. این عقیده همچنین باعث می شود که بسیاری از زنان مایل نباشند همسر خود را برای برانگیخته کردن جنسی آنها راهنمایی کنند. این غیرمنطقی است که افراد انتظار داشته باشند معشوق آنها می تواند ذهن آنها را بخواند. هدایت جسمانی یا کلامی، اغلب به رابطه جنسی ارضاکننده تر منجر می شود.
منبع: آسیب شناسی روانی، ریچارد هالجین، سوزان کراس ویتبورن، مترجم یحیی سید محمدی.
درودبر شما . امیدوارم همیشه اینقدر دهنده باشیدو البته نه فقط یک طرفه. نشریه شما باعث میشه وقتم به خوبی بگذره و مثل خیلی نشریات فاقد محتوا نباشه. بسیار سپاسگزارم.